Slijktocht Weerde

Moet er nog slijk zijn !

Het was godgeklaagd deze tourtocht. Slijk,slijk en nogis slijk. Weerde is de laatste jaren nen klassieker aan't worden ( zoals zoveel tourtochten natuurlijk ) Maar het heeft toch iets speciaal, namelijk een strand ! Het is ook daarom dat het ook wel de Reef's tour genoemd wordt ;)

Dit jaar hadden ze de tour andersom gelegd. Wat het toch waanzinnig anders maakte. De 20km voor den break vielen al bij al nog goe mee qua slijk. De rest was geene kattepis. De start na de voortreffelijke soep verliep een beetje in mineur. Onze Jan zijn Bulls liet het beetje afweten, problemen met de derailleurwieltjes ! En er was blijkbaar nog zo hard aan gepoetst en gesmeerd. De afstand tussen voor- en achterhoede was een beetje te groot om de kliek bij elkaar te houden. Dus vooraan 3 man weg die waarschijnlijk de Reetzweters wilde volgen ::))) en vanachter 4 man rond de Jan zijne kapotte velo. Effe noodherstelling ( door de Jehan ) uitvoeren en terug vlammen. Dit heeft zich wel nog nen keer herhaald met als gevolg nog een grotere achterstand ! De herstellingsdienst viel achteraan ook een klein beetje uit elkaar en zo is ieder van ons apart binnengekomen. De volgorde van aankomst is voor iedereen nog een klein raadsel maar da's bijzaak.

De opkomst van deze zondag was zeer positief. Hopelijk kunnen we deze lijn doortrekken voor de komende zondagen.
Wat het gem. was moet onze voorzitter maar invullen op zijne mega exelfile.

Awdoe

Erik

Nijlen

Zondag 23 november.

De eerste winterdag op de fiets, 's morgens 1°C, wat gaan we allemaal aandoen om geen koud te hebben, dat is zowat de algemene vraag als we opstaan !!!

Toch met vijf vandaag, Erik met grote wallen onder de ogen, Johan nog een beetje schoudertrekkend, Geert topfit, Guy verstrooid en Jan met korte broek (nog ene echte vent) maar wel met kapotte versnellingen... maar dat deert Jan toch niet om te vertrekken (en ook aan te komen) en waar is Lieven? Tja die zou gespot zijn in de Zoerselse bossen.

9.00 uur iedereen op de fiets, voorzichtig in de bochten want het is toch nog wel glad, vooral op de asfaltstroken, een uurtje later is daar al niets meer van te merken als we gestuurd worden in de Nijlse bossen en er geen sneeuw of ijs meer te zien is, enkel modder en nog eens modder; onze fietsen zullen het geweten hebben.
Net op dat moment rijd de Johan plat, 't is toch altijd iets met die Johan en den Erik zat er voor niks tussen.
Geen probleem, 5 min. later zitten we weeral op de fiets en al snel bereiken we de bevoorrading met wafeltjes van Thijs, de Johan dus content.
Tweede deel is vooral stoempen op de dijken langs de kleine Nete, met hier en daar nog een paar technische stroken en natuurlijk ook nog wat modder, meermaals moesten we pijltjes zoeken, de afpijling kon dus beter maar toch zijn we niet verloren gereden.
Al bij al een geslaagde toer, 41 km, 20 gemiddeld en twee leffes.
En nog thuis voor de grote sneeuwval.

Uw secretaris van dienst, de voorzitter.

Naar Burcht awa !

Voor de 2de maal dit seizoen op buitenlandse missie. Deze keer naar Burcht awa. Niet voor ontwikkelingshulp of tramsporen aan te leggen maar om te gaan fietsen.
Burcht had nog niemand van ons gereden dus waarom niet, en de Johan wou zijn schouder nog een extra weekje rust geven om volgende week terug aan het echte werk te kunnen meedoen. Het land van Waas was daar een ideaal parcours voor, zo vlak als een biljart dus de berggeiten konden hier niks komen doen. Enkel moest de motoriek ok zijn om goed te kunnen sturen in het overaanbod aan slijk. Het parcours was afwisselend met fijne slijkstroken, rust- of revalidatiestukken op de baan gevolgd door wannabe single tracks in 't bos. Al bij al was het een fijn toerke, totaal niet te vergelijken met Zoersel of zo :-))

Voor de culinairen onder ons, de bevoorrading was OK. Banaan ( over het water zeggen ze Amenee ) appelsien, sportdrankje en 4 verschillende koekjes waar Johan de oorsprong van wist. En ze waren lakker. Nadien met zen drietjes nog ne Grimbergen gedronken, voor Leffe moesten er teveel invoerrechten betaald worden ;)

40km gereden tegen gem van 21. (op de kilometrique van de Sels)

Hopelijk volgende week meer volk.

Uw ondervoorzitter - secretaris - feestbestuur



Erik Oyen

verslag van de toertocht Hoogstraten

Hallo bikers,





Wegens blessures zijn er enkele bikers (Johan en Geert) op de baan gaan fietsen en enkele in het veld (Kim en Jan)

In het veld was het de beurt aan Hoogstraten, welke ik nog nooit gereden heb.

Na een onrustige nacht met veel wind en regen, lag het parcours er wel modderig bij, maar redelijk berijdbaar.

De wind maakte het soms op de baan zwaarder dan een modderstrook in het bos, maar we hebben goed bikeweer gehad, droog bij 11 graden en een stevige wind.

Veel single tracks, lange veldstroken en kronkelende bosweggetjes, toch wel een mooi parcours.

Organisator was WBV: met veel parking, afspuitstanden, seingevers en lekkere leffes, goed afgepijld, een proficiat aan de organisatie. Zelfs de boomwortels op de grond (een kronkelend stuk in het bos) hadden ze in een paarse en fluo gele kleur gespoten, nog nooit gezien, maar elke wortel was te zien.

De ruststand kwam er op stipt 20 km met jawel soep, koeken en dorstlesser.

Na 41 km was het gedaan zo rond 11:30u aangekomen met een gem rond de 21 km.

Ze hadden wel de pech dat er in Brecht ook een toertocht was en de opkomst was poverkes.

Maar dat maakte dat we de baan voor ons hadden en de leffes snel op tafel.



Groetjes van de modderduivels,



Kim en Jan

Moet er nog modder zijn ?

Terug gekozen om naar aan de andere kant te gaan fietsen. Keuze viel deze keer op Kampenhout. Deze tocht hadden we nog niet gedaan.
Volgens de info op de mtb site moesten er 400 hoogtemeters overwonnen worden. Met de weersomstandigheden van de vorige dagen zou dat wel eens een zeer zwaar toerke kunnen worden. En inderdaad massa's slijk. Eindelijk ! Stoempen, wroeten en knoeften. De bergzone was redelijk technisch met op het einde een beklimming die echt te zwaar was. Onze banden konden de massa's slijk niet echt optimaal verwerken wardoor we gedwongen werden om van onze fiets te stappen. Diepe vloek.... Da's pas Mtb-ken sé !

En dan nog maar te zwijgen over de bevoorrading : soep, banaan, Leowafels, cake, sportdrank ed. Als ge wou kon je er u een indigeste eten. De Johan zijn oogjes fonkelden, daar kunnen ze in de kempen WEER een puntje aan zuigen.

Dat fonkelen heeft niet echt lang geduurd. Tijdens een korte maar redelijk felle afdaling schoof Johan's fietske weg. Met als gevolg een ferme kwak in de zijberm. Bonk op zijn schouder. Den Eirik die steeds in de buurt is van de Jehan, maar er deze keer niks mee te maken had, was er als de kippen bij om de eerste hulp te bieden. Aan zijn gezichtsuitdrukkingen te zien was het niet om te lachen. Zoals een echte beer stapte hij terug op zijne fiets en trapte dapper richting finish. De pijn verbijtend. Da's doorzetten ! Hebben we dan ook gedaan door zondag namiddag enkele medicamentjes te gaan nemen op de voetbal ;)

Medisch bulletin van dinsdagavond -> "geen pingpong vandaag, veel ijs leggen, slecht geslapen de 2 laatste nachten, maar we komen er wel door. Als het zo blijft ga ik zondag terug mee !"

Erik

verslag 26 oktober

Zoersel...

....loste al onze verwachtingen in....
In de bossen van Zoersel hebben we eigenlijk niks te zoeken met onze fiets. Zo vlak als een biljart, veel betonbaantjes en daardoor wel een lekker snel parcours.
Hadden even goed onze baanbandjes kunnen opleggen.Een bevoorrading met noodrandsoen.Voor details moet ge bij de Johan zijn. Verlies zal deze club wel niet gedraaid hebben deze week. Nu weten we echt hoeveel plezier we hebben als we richting Aarschot gaan rijden.

Maar dit was een noodgeval omdat we weer een klein feestje hadden de avond voordien en onze voorzitter had nog een diner voor 20 man zondagnamidag met mogelijke Selsgeur in de gang ;)
De meeste feestneuzen waren op appél, behalve de Geert die vol enthousiasme naar Walibi ging en de Jan die om 3u 's nachts de toetskes van zijn gsm vond om te melden dat hij niet meekon. Deze melding kwam te laat. Hier staat een stevige boete tegenover. Tuchtraad komt deze week bijeen om de strafmaat te bepalen.

Goed nieuws is dat de Marc WEER meegaat volgende week !
Op de kop 40km gereden met gem van 24.

P.s. Op aanvraag : Gelieve de toertocht van Zoersel van volgend jaar van onze de kalender te schrappen !

Den ondervoorzitter

Ardennenuitstap

Verslag Trois Ponts

Deze keer was Trois Ponts de place to be voor onze jaarlijkse Ardennenuitstap.
's morgens 8.30 uur in onze auto gestapt, zon was al aan't schijnen, dat zag er goed uit.
10.15 uur de mannen van Zoersel staan al aan de plaatselijke VVV, plannetje kopen, je weet nooit of alles goed uitgepijld is,n achteraf gezien was dat blijkbaar niet nodig.
Enkele minuten later komen de andere ook aan, zelfs de Kim die ondanks een lange discussie met de Boechoutse politie toch ook vrijgelijde gekregen had, Kim in't vervolg toch maar stoppen als het belsignaal van de overweg afgaat...
Auto's gezet aan het plaatselijk zwembad, koffiekoekskes verorberd waar onze Johan voor gezorgd had en exact 11.05 uur zaten we op onze vlo.
Eerste km werd er nog wat gekeuveld, maar dat duurde niet lang, volgende twee km waren nl. loodzwaar, niemand op die berg geraakt op zijne MB dat zegt genoeg, afstappen dus en de fiets naar boven duwen, de kuiten waren direct opgewarmd.
Volgende 25 km's gingen op en af, de ene was al wat beter in vorm dan de andere maar er werd op tijd gestopt om te verpauzen en foto's te nemen, deze tocht leek dan ook soms meer op een fotoshoot dan een MB tocht, maar de uitzichten waren dan ook de moeite. Toch schoon die Ardennen...
Laatste km's waren dezelfde als die stijle van in het begin naar boven, dus een fantastische afdaling, Etienne in't vervolg wel op Uw vlo blijven!
Om 14.00 uur terug aan de auto, dit na een ritje van 32 km, pinten drinken dus, echter de onder en voorzitter waren hier niet mee akkoord, dus na democratisch overleg toch nog besloten een extra toerke te maken van 12 km, achteraf was iedereen blij dit nog gedaan te hebben.
Dus in plaats van 14.00 uur was het 15.30 uur dat we naar de plaatselijke kroeg trokken en onze MB rit afsloten met enkele Leffes.
Nadien terug de auto in, douche onder en ons terug versterkt met een lekkere diner in de voorspoed! Kortom weer een geslaagde dag.
Wanneer is de volgende Ardennendag?

Guy

Nor de Lembuurg

Over de grens.....

We kunnen toch niet altijd in belgië gaan fietsen zekers dus dachten we : 'laten we is naar Limbabwee gaan !'

Eens gaan kijken of die tourkes daar even traag zijn als de mensen daar spreken. Als het te snel ging kon men hier of daar een Etienneke doen.

Het enige wat ons opviel was dat er iemand van de linkpowergasten een vreemde winterwielertenue aan had. Waarschijnlijk gekregen bij het tekenen van zijn contract bij zijne nieuwe werkgever ;)

Het was inderdaaaad is aaaangenaaam om te gaaan fiiietsen in de Lembuuurg. Tof licht heuvelachtig parcours. Zeer fijne bevoorrading. Daar kunnen ze in A'pen nog een puntje aan zuigen. Was aangenaam zien dat den E10 weer goed in zijn vel zat. Was regelmatig aan de kop van ons peleton te zien. De Come-back was er ook bij, hij kwam effe zijn pols testen. Gekeurd en goed bevonden.

Voor de mega-exel van onze voorzitter : 40 km gereden, gem van 19.

Voor deze week veel juksel en ne korten arm en tot vrijdag.

Uw ondervoorzitter

Kessel -Lo ne nieven hotspot !

En toen waren we nog met 4........

Blijkbaar te euforisch geweest vorige week. Maar er waren er een paar met een excuus. Onze voorzitter die effe snel iets aan zijn achterstand qua fysiek wou goedmaken door te gaan lopen, en anderen die hun madam gingen soigneren ( of iets goed maken ). Ik zou wel zo snel mogelijk de afwezigheidsbriefjes willen hebben !

Maar zoals gezegd de mannen die vorige week een beetje kritiek hadden gekregen ivm. hun kledij, die stonden vrolijk en wel bij een graad of 8 in hun kort broekje !
Pispaal deze week was de Geert. Misschien had hij last van het late uur van de vorige avond of was de was van vorige week nog ni gedaan ;))

Dus wij naar Kessel-Lo. Super tof parcours met leuke klimmekes, vooral het eerste deel. Na den break was het iets minder, regelmatig moesten we de baan op. Daarom amusementswaarde 9. Staat zeker op de lijst om volgend jaar terug te doen. De meesten onder ons hadden 38km op hun teller staan, normaal moest dat 40 km zijn. Hoeveel of hoe weinig onze E10 er gedaan heeft weet niemand. Was precies in zijn achterhof aan't rijden. De ene keer voor ons dan achter ons. Zeer raar. Misschien wou hij het bos extra verkennen om er binnenkort met zijn hondje te gaan wandelen....

Slu

Erik

Tielen

Vandaag kregen we Tielen onder ons wielen..

Raar maar waar we waren begot met 7 man ! Iedereen goed gelezen 7 man ! Da's lang geleden.
Voordat we goed en wel weg waren kreeg ongeveer iedereen nog wat bakken kritiek over zich. De Johan omdat hij bij dit weer een kniebroek aanhad. Normaal is de Jehan den eerste om iemand zijn broek uit te kuisen maar vandaag was het andersom. Had het met de leeftijd, een zwaar weekend achter de rug te maken of gewoon verkeerd gevist uit zijn breed asortiment ?!

Onzen E10 was zoals gewoonlijk al vroeg in wintertenu, wat meerdere mensen effe deed krabben onder hun helm. En onze voorzitter die kwam ineens uit het niets met een spiksplinternieuwe geleende mtb van zijn schoonpapa. Na dat gedoe konden we lekker scheuren door de bossen van Tielen en omgeving. Zoals elk jaar keigoei weer en een zeer aangename bevoorrading. Na een slordige 46km tegen gem. van 23 km/u wachtte ons nog een ijsje als beloning en dat samen met een Leffe. Wat moet een wielterrorist op een zondagmiddag nog meer hebben.
Allemaal goed gereden en hopelijk elke week met zoveel volk.



Erik

verslag toerrit Heverlee

Beste bikers,





Ik heb vandaag de start genomen in het moutainbike seizoen.

Met een nieuwe ros tussen de billen en prachtig weer kan het niet misgaan.

Aan de inschrijving gekomen kon je kiezen tussen 28-38-52-73-92 kilometer.

Het was goed weer en met een nieuwe fiets, ook geen uur om thuis te komen en ik had er geweldig veel zin in dus kies ik voor de 52 km.

Mijn basis is goed dus op eigen tempo moet dit lukken.

Het begon direct met een technische afdaling langs de autostrade, niet teveel volk dus dat viel goed mee.

Na enkele kilometers was er een groepje voor enkele pijlen gaan staan dus iedereen rechtdoor en verkeerd dus, ik begrijp de joke er niet van maar ja.

Na enkele serieuze klimmetjes en zuigende ondergronden kwamen we na 13 kilometer onze eerste bevoorrading tegen.

Dit parcours had alles wat een biker kan wensen, van modder tot steile klims,holle wegen, steile afdalingen, stenen en stronken, valpartijen, korte kniks naar beneden, putten, maisvelden, tractorwegen noem maar op, direct ok om er in te vliegen.

Alles is eigenlijk goed gegaan tot de laaste 6 kilometer de organisatie dacht van nog enkele verzuurde bikers te martelen door ons in slalom op en af een helling te sturen.

Tanden bijten was de boodschap, maar dat was dan ook de laatste zware inspanning.

Ik heb jullie bikers zeker gemist want alleen is maar alleen.

Ik heb me niet gefocust op gemiddelden maar voor de geintresseerden had ik een gemiddelde van 18,7km/u op een sterk heuvelachtig landschap wat niet slecht is dacht ik.

Volgende week ben ik ook van de partij.



tot dan,



Kim

Eerste MTB tocht

Hallo bikers,



De kop is eraf. De eerste mountainbike tocht is achter de rug. Geert en ik waren de enige op appel. Dat belette ons niet om met dit stralende weer naar Putte (bij Mechelen te rijden). De organnisatie was daar in handen van de plaatselijke KWB. We konden kiezen tussen een Mtb tocht of een wandeltocht. We hebben dan toch maar voor het eerste gekozen. Door onze latere vertrekuur waren de meeste blijkbaar al vertrokken. Tijdens het eerste deel hebben we maar enkele rijders tegengekomen. Het was een afwisselend parcours met veel single tracks. Enkel de afstand was onduidelijk. Bij het vertrek stond dat de tocht 44km was. Bleek dat er na 1h30 fietsen een splitsing stond 35km of 55km. Wat is dat voor een keuze dachten we! Aangezien het onze eerste tocht was hebben we voor de 35km gekozen. Je moet in het begin niet overdrijven hé.

Allé wij hebben de smaak terug te pakken en hopelijk krijgen we dit jaar wat minder modder te verwerken.

Volgende week zouden we naar Diest gaan voor onze jaarlijkse openingstocht.

Misschien tot volgende week.



Grs



Johan



p.s.: 37km gereden, 23 moyenne, zon, 28°, 7 op 10.

ALPE D'HUEZ - FOTO'S

http://picasaweb.google.be/picturesetienne/AlpeDHuez2008?authkey=9Hll3XSgtDg
Makkelijker nog is onder Links op Foto's... te clicken!

ALPE D'HUEZ - DAG 3

Tijdrit ,


En de 3 de dag liet God het water samenvloeien. Het droge noemde hij aarde, het samengestroomde was de zee. Wat wij deze vakantie verkeerd gedaan hebben, joost mag het weten maar droog was het zeker niet en hetgeen op de grond viel daar kon men een zee mee vullen.

Bij ons was de 3 de dag tijdritdag !!


Ter info > Klimtijdrit
Een klimtijdrit is een tijdrit waarbinnen een aanzienlijk hoogteverschil moet worden overbrugd. Vaak is de finish bergop en niet zelden bestaat de tijdrit uit slechts deze klim. Omdat aerodynamica bergop een veel mindere rol speelt zijn het hier eerder klimmers dan pure tijdritspecialisten die dergelijke wedstrijden, meestal etappes in een meerdaagse wedstrijd, winnen.


Op aanraden van ervaren berggeiten moesten we maar eens aan een klimtijdrit denken. Het is een zeer simpele cocktail.
- Men neme de uitslag van een beklimming van vorig jaar > Col du Gladon.
- Men laat iedereen vertrekken in omgekeerde volgorde van aankomst. Dus onze voorzitter mocht als laatste vertrekken gevolgd door Marc, Erik, Kim, Johan, Lieven, E10, en dan de Soigneur !
- Men laat 2 min tussen elke renner.

En de prefecte locatie om dit te laten doorgaan is Alpe d'heuz. Ze hebben speciaal aan de voet van de berg een officieel bord neergepoot om aan te geven waar men moet starten.

Na ons dagelijks stevig en gevarieerd ontbijt, was het tijd om in onze fietskleren te springen. Den eene al wat enthousiaster dan den andere. Hier hadden ze allerei reden voor. Slecht geslapen, nog moe want ik heb deze nacht de klim 2 keer gedaan, ben overal stijf er is precies nen tram over mij gereden, ne kribbel in de keel, enz..

Na een heel gedoe is iedereen toch in zijn klikpedaals gesukkeld en zijn we op weg naar onze startplaats. Deze ligt ongeveer op 15 km van het hotel, net ver genoeg om op stoom te komen.

Bij aankomst aan ons officieel bord kwam de gebruikelijke nervositeit weer boven. De Red-Bull's kwamen boven samen met de wel bekende gele zakjes 3-action, om toch nog snel wat extra energie op te doen. Er waren er die speciaal de verpakking van hun druivensuiker hadden gedaan. Allemaal om tijd en energie te sparen. Ondertussen moest onzen E 10 zich klaar maken om te vertrekken. 1 probleem !! Hij zat met ne leegloper. En dat vlak voor het belangrijkste moment van 't seizoen. Stress dus. Met vereende krachten werd den E10 zijn fietske onder handen genomen. Resultaat : ne nieve binnen- en buitenband. Waarschijnlijk eentje die minder weerstand had ! Was dat een tactisch plan of gewoon pech. Eindelijk kon het Linkpower team aan zijn eerste klimtijdrit beginnen.
14 km klimmen, 21 haarspeldbochten en een hoogteverschil van 1061m. Dat kan tellen !

We moeten blijkbaar een beetje indruk gemaakt hebben op de omgeving. De laatste vertrekkers hadden zelfs toeschouwers gekregen. Die hun ogen vielen er bijna uit toen onze voorzitter voor verrassing zorgde door zijn officieel tenu te ruilen voor zijn '' Molteni '' trui. Deze had hem geluk gebracht op de Gladon.

Iedereen op weg en onze soigneur ook. Hij had op deze helling maar 2 of 3 spots waar hij van iedereen een opname kon maken. Maar dat was zoals altijd geen probleem. Goe bezig !!

Iedereen heeft zijn eerste echte klimtijdrit zeer goed ten einde gebracht. Zal waarschijnlijk door de goede lucht en onwaarschijnlijk zware voorbereiding komen ;)
Allemaal bangelijk gereden. Dat is ook te merken aan de einduitslag.

Voor de prijsuitreiking konden we gebruik maken van een ''echt '' podium wat weer wat extra cachet gaf aan deze heroïsche rit.

Uw Gele trui

Erik





1 - Erik met 1h03'11''
2 - Johan met 1h08'27''
3 - Guy met 1h08'49''
4 - Kim met 1h09'16''
5 - Marc met 1h10'30''
6 - Lieven met 1h16'21''
7 - E10 met 1h22'27''

ALPE D'HUEZ - DAG 2

De rit die we op thuis voorhand gepland hadden, een rit van meer dan 100 km met niet al te lange hellingen, werd al snel in twijfel getrokken nadat we de vorige dag uitgeregend waren.
Misschien moesten we toch maar een kortere rit maken, met één grote beklimming..., Croix de fer?
Maar we hadden intussen geleerd bij plan A te blijven dus besloten we toch onze vooropgestelde plannen uit te voeren.
Gelukkig geen regen die morgend en na het gebruikelijk zenuwachtig gedoe 's morgens : hoe prepareer ik mijn fiets, vertrokken we rond half elf richting Bourg d'Oisans om onze fietstocht aan te vatten.
Eerste 8 km naar beneden, volgende 10 km brengen Erik en Kim ons tot aan de voet van de eerste berg : Col d'Ornon.





Nog maar net begonnen of Kim en Erik schudden onmiddelijk stevig aan de boom en na 1 km spat alles al uiteen.
Zij weg en de rest op afstand, Johan die van de laatste plaats rustig opschuift naar eerst Lieven, ikzelf en zo naar Marc.
Na het eerste deel van de beklimming komen de achtervolgers allemaal bijeen en beginnen we aan het tweede deel van de klim, het noodlot slaat toe voor mij : lekke band.
Iedereen weg en daar sta ik, ik steek onmiddelijk mijn hand omhoog zoals de echte coureurs in de koers doen en onze soigneur Guy heeft dit onmiddelijk gezien en stopt.
Ik probeer eerst het reservewiel van Lieven maar dat past niet, dus dan maar binnenband vervangen.
Dit is echter niet eenvoudig, zeker niet wanneer onze soigneur staat te filmen, ik zie hem al grijnzen en weet op die moment al dat er weer beelden geschoten worden, waar achteraf goed mee zal gelachen worden.
Ik trek het mij niet aan en na een dikke 10 minuten, volgens onze soigneur een kwartier kan ik mijn klim verder zetten, Guy vraagt nog om de fiets eventueel tot aan de top op de auto te zetten, maar dat vond ik een onwaardig voorstel.
Intussentijd werd er gestreden voor de eerste punten voor de bolletjes trui van de dag en na Lieven de dag ervoor is het nu aan Erik die de eerste bergpunten pakt gevolgd door Kim en Marc.
Lieven en Johan hebben samen de laatste kilometers samen afgehaspeld, Etienne volgde op iets verdere afstand.
Ikzelf heb nog alles gegeven zodat er niet al te lang moest gewacht worden, hoe ver ik achter was heeft mij niemand verteld, dus dat weet ik niet echt.
Hierop volgde een mooie snelle afdaling richting Valbonnais, nu was het de beurt aan Kim om lek te rijden, dus iedereen stoppen en nu waren er wel enkele helpers om Kim zijn voorwiel van een nieuwe binnen-en buitenband te voorzien.
Na dit euvel snelden we verder door naar Valbonnais, dit bereikten we na een kleine 50 km, in het begin van het dorpje kwamen we een hotel-restaurant tegen, met uithangbord plat cycliste, dit was genoeg om ons te overtuigen om te stoppen, want we hadden honger en nog geen half uur later stapte een volgende Belgische fietsgroep binnen om dezelfde reden, zij deden blijkbaar dezelfde toer.
Plat cycliste bleek pasta te zijn met schnitzel, iedereen vond de pasta voldoende met een daarbij horende cola.
Een uurtje later zaten we terug op de fiets (rond 14.00 uur), 4 km bergaf richting Siévoz, daarna de eerste klim van ongeveer 4 km aan 6%, ikzelf en Kim geven het tempo aan, Lieven en Etienne kraken maar komen later in een volgende afdaling terug bij. Nu is het op en af een beetje meer op en voor sommige onder ons beginnen de kilometers te wegen, we zijn nu aan km 70 en naderen het dorpje La Morte.
De naam zegt het zelf, hier begint de hel...





een klim van slechts 4 km maar met een gem. stijging van 8.5%, dit is niet het ergste, vooral het weer begint parten te spelen, het wordt mistig en nat, zeer nat en koud, boven is het slechts 5°C
Erik vindt dit allemaal niet erg, zet stevig door gevolgd op korte afstand door Johan die halfweg Marc voorbijsteekt en ikzelf kom als vierde boven, nadien volgt Lieven en als laatsten Etienne en Kim (deze moest zo dringend aan de voet van de klim zijn sporen achterlaten)
Het ergste moest nog komen, een 12 km lange afdaling tot in Séchilienne, dit in zeer barre omstandigheden. Iedereen kwam dan ook verkleumd aan in Séchilienne, zonder morren werd er dan ook snel besloten de lange rechte weg terug naar Bourg d'Oisans niet meer af te leggen, echter in wel in een plaatselijke kroeg te kruipen, twee vrijwilligers Johan en Lieven zijn de andere auto gaan halen in Venosc en ons nadien komen oppikken.
De rest heeft zich tijdens het wachten opgewarmd aan een warme choco thé of koffie en ja een uurtje later kwamen onze vrienden van het restaurant van Valbonnais ook binnengevallen met dezelfde verkleumde blik.

Om 19 uur stonden we terug aan het hotel, we hadden toch een 90 km gereden, iedereen voldaan en vooral de warme douche deed ongelooflijke deugd...

ALPE D'HUEZ - DAG 1

vrijdag 6-6-2008 La Bérarde

Dag 1 van onze 3-daagse in Alpe-d'Huez en omgeving. Na een nachtje autorijden komen we aan in Venosc , een schilderachtig authentiek bergdorpje. Na een wat karig ontbijt eigenen we ons de beste hotelkamers toe en gaan even op verkenning. We zien op den Alpe al heel wat volk, en allemaal gigantisch aan het afzien. man man wat een beklimming. De schrik zit even in de benen dringend ne spaghetti coureur nodig. ( maar het werden frietjes )

Dringend tijd om zelf op ons ros te kruipen !! Het zou een rustig inrijklimmetje worden 4% stijging over een afstand van 19km van Venosc op 975meter tot La Bérarde op 1713meter. Nog geen 10 minuten later zijn we al aan het afzien. 10 tot 11 % stijgingspercentage en dit blijft zo doorgaan tot ST Christophe Oisans ( bijna halverwege ) Hartslag veel te hoog ( mede door weinig of geen slaap gehad ) en benen veel te zwaar. Hier werd mijn 6de plaats in de ploeg duidelijk. Er leek geen einde aan te komen tot ik mijn ploegmaten tegen kwam in het voornoemde dorp. Voor hen was de rust ook welgekome en zij lieten het ploeggevoel hiermee primeren. Er volgen nog enkele kilometers lichtjes bergaf ( dat verklaart het lage gemiddelde stijgingspercentage ) en nog een 7-tal kilometers van 4 à 5 %. Beste Marc, wat zat er in die suikertjes man , want die gaven mij precies vleugels. Ik voelde mij precies nen Dylan op de Galibier. Ik kwam dan ook eerst aan in La Bérarde en dat gaf een goed gevoel ( niks mis mee toch !)

Deze rit liep langs 1 van de mooiste valleien van het massif des Ecrins ( wil zeggen juweeltjes , wat doelt op glinsterende gletsjers riviertjes watervallen enz. ) . Wondermooi allemaal maar we hebben er geen steek van gezien door de mist en de motregen.
De volgwagen heeft ons gelukkig gezwind kunnen volgen langs de soms smalle wegen en steile afgronden. Hij kwam van pas en de soigneur voorzag ons van wintervesten en regenjasjes om de ijskoude afdaling aan te vatten. Hopelijk morgen beter weer !

Lieven

Babe van de maand

De laatste training voor onze holiday

We zouden onze lieftallige spiertjes nog eens aan de tand voelen om te zien of die enkele maanden van intensieve training en monikenleven wat heeft opgebracht.
Zoals gewoonlijk vroeg uit de veren en op automatische piloot richting dardenne.
Deze keer was het vertrekpunt hawai. Op diezelfde parking hebben een tijdje geleden nog eens gestaan maar dan met een iets andere velo, onzen mtb. En den Dylan die was er toen ook nog bij.
Enkele beklimmingen die ik mij nog herinner : Côte de wanne, Stockeu, Côte de rosier enz. De meesten onder ons hebben ze allemaal al gedaan. De kennis van het parcours was optimaal. Tegenwoordig hebben we geen kaart meer nodig. Was een zeer fijne tour, zoals gewoonlijk. Vooral de après.
Hopelijk tijdens onze alpentrip hetzelfde weer, en idem sfeer.
Dees week op tijd onder de wol, van olle marie of andere vrouwen blijven. Op tijd olle spuit zetten en pillen innemen en gaan !

De Guy zal het bier koud zetten op den top ;))

Geheime foto!

Ik heb deze foto toevalig kunnen smokellen uit de pc van Kim, blijkbaar zijn er ploegmaten die bepaalde vorm van training verzwijgen!
De Kim is zo te zien op een utrageheim locatie bezig!!!

The day after

Plan A

Zondag 7.00 uur 's morgens, ik lig nog rustig te slapen naast mijn lieftallig vrouwtje, tot telefoon gaat.
De Johan, het valt er met bakken uit in Boechout, hij bedoelt dan regen, ik kijk naar buiten, ik zie geen regen.
Johan vraagt : voorzitter wat gaan we doen? Ik nog met een slaapkop, allez ja als we de Frank moeten geloven gaat het nog heel de voormiddag regenen, dus ik ga akkoord met aflassen.
8.00 uur Verdomme, 't heeft nog niet geregend, integendeel het trekt open wat nu, mijn eerste gedacht : op de rollen.
9.00 uur berichtje van de Johan : PLAN B, twijfel maar geen zin om de auto nemen ik bel naar Lieven, Lieven zit met hetzelfde gevoel, daarom beslissen wij toch plan A uit te voeren, misschien wat inkorten, 90 km is toch voldoende met twee zo denken wij.
9.30 uur Lieven staat bij mij aan de deur, al opgewamd met de fiets en we vertekken.
Eerste 45 km pal wind op kop, stoempen, wisselen goed af zodat we eerste anderhalf uur toch een gem. van 27 km/uur hebben.
Volgende 20 km, zijwind, we rijden nu gemiddeld 30 km/uur
Dan komt het plezant stukske wind mee, eerste km krijgen we wat hulp en de teller gaat naar 36 à 37 km per uur.
Laatste 15 km van het kanaal weg, ik krijg het moeilijk, kramp van onder tot boven, toch te veel gegeven?
Ik doe af en toe nog eens kop maar Lieven neemt de meeste kilometers voor hem, amai die is in grote form.
Ik rond af op 106 km aan 29 gemiddeld, Lieven doet er nog wat extra km's bij van en naar huis en klokt af op 120 km.

Niet slecht gereden voor een zondagmorgend vind ik, alleen de Leffe en het daarbijhorend hapje staat nog steeds in de ijskast...

Johan, jou verhaal op de weblog net gelezen, amai jullie hebben wat meegemaakt en jij vooral, één raad kan ik je geven blijf bij je plan, in ieder geval de pompiers van Zoersel wensen je snel beterschap, hopelijk al tot zondag!

PS voor ne foto hebben we gene tijd gehad.

Groetjes,

Guy

Plan C

Geachte Link-Powers ,

Wa nen dag !
Vandaag was het de bedoeling om de befaamde ' Windclassic ' te gaan rijden ! Indien de bobo's van de UCI het eens zijn gaat waarschijnlijk deze tour toegevoegd worden aan de Lotto Cycling Tour.

Om zeker te zijn van nog wat extra kilometers voor binnen 14 dagen zouden we tegen 8 uur bij onze voorzitter zijn. Dat was plan 'A'.
Maar zoals meestal moet ge meer en meer met moeder natuur rekening houden. Jawel regen, en nog geen klein beetje. Zeik van boeremie was er niks tegen. Gauw effe met de wegkapitein en de voorzitter gebeld om te zien wat we gaan doen. Verdict was snel gevallen, aflassen die hap. Ok terug in ons bed dan maar en hopen op wat beters. Tot de Johan met plan ' B ' op de proppen kwam.

Verdoeme het is aan't opklarren we gaan snel effe 70 km rijden, ik ken wel een tourke. Geen probleem den Tamtam deed zijn werk en zo stonden we toch tegen 9.15u bij de Johan. Wij weg richting Duffel -Leest enz. Was aangenaam rijden tot we ongeveer 40 km hadden gereden en het noodlot toesloeg.

Eén rondpunt was er te veel aan.
Den Erik nam het als eerste ( tegen lage snelheid ) en die voelde zijn beide wieltjes wegglijden, op welke manier en hoe ik tot stilstand ben gekomen weet ik niet goed meer maar een grijs blokje onder mijn schoen is precies nen halve cm korter geworden.
De Johan zat met hetzelfde probleem maar hij is waanzinnig hard met zijn hoofd tegen den asfalt gegaan. Hier kwam ongelooflijk veel bloed aan te pas. De ernst van de wonde was snel duidelijk toen we dit probeerden proper te maken met verband van een toegesnelde automobiliste. Ondertussen was er nog een verpleegster aangekomen met pleisters en ontsmetting, er is nog naastenliefde in deze wereld. Fantastische madam die de Johan de eerste zorgen heeft toegediend. Met de verwondingen aan pols, schouder en kap boven zijn hoofd hebben we maar naar ons Suske gebeld om haar ventje te komen halen. Afspraak aan het bruggeske aan de bootjes ( welk dorp weet ik ni meer ) maar ons Ilse had mor een half woord nodig om te weten waar ze moest zijn. Johan en fiets in de C- Max en richting UZ voor nen check-up.

Dat was dan het verdomde plan ' C '. Resultaat 3 draadjes naast zijn oog , dikke schaafwonde op zijn jukbeen en schouder, en waarschijnlijk maandagmorgen overal stijf en wat blauwe plekken. Verdoeme wat hebben we chance gehad. Als hij geen helm op had was het komen halen met de MUG en was zeker en vast de reis van 't jaar niet doorgegaan.

Johan zoals den Doktoor !!?? daarstraks heeft gezegd : 'veel rusten en alles komt goed'. Veel beterschap !!

Erik

Plan B

Hallo bikers,



Deze keer zal ik mij eens aan het verslag wagen, daar heb ik zo mijn redenen voor...

Zoals gepland gingen we vandaag de wind classic rijden (100km) vertrekkende bij onze voorzitter.

Ze hadden regen voorspeld en inderdaad snorrie porrie had het bij het rechte eind. Om 7 u regende het oude wijven in de omgeving van Boechout.

Den Eirik belde mij dat dit van het goede teveel was en dat we met het oog op onze gezondheid het niet moesten gaan zoeken.

Even onze voorzitter gebeld en die ging ermee akkoord om de rit te annuleren. Spijtig maar helaas.

Om 8u30 stopte het met regenen en kwam de goesting terug. Den Eirik, Kim en Etienne waren direct bereid om plan B uit te voeren. Een ritje van 70km richting Tisselt en terug langs de Bosstraat. Vanaf Lier werd er serieus de pees opgelegd want de Kim wou zijne kater er uitrijden.

Alles ging goed tot we het rond punt in Tisselt opdraaiden. Door het nog natte wegdek gleed het voorwiel van Erik en mij weg.

Ik smakte met mijn gezicht op de grond. Erik had zich blijkbaar nog kunnen corrigeren. Met mij was het erger gesteld. Het bloed gutse uit een open wonde ter hoogte van mijn wenkbrauw. Iedereen was verbauwereerd. Gelukkig stopte er een auto met een mevrouw die haar verbanddoos aanrijkte. Al goed want daar sta je dan zonder iets of wat om het bloed te stelpen. Een andere mevrouw (bleek een verpleegster te zijn) had alles zien gebeuren en kwam ook aangesneld om de eerste zorgen te verschaffen. Mijn duim was er het ergste aan toe want die kon ik niet meer bewegen. Zij raade mij aan om naar de spoed te gaan. De film dat Alpe D’Huez al voorbij was voor dat het begonnen was flitste door mijn hoofd. Ik heb dan naar huis gebeld. We zijn dan nog naar klein Willebroek gereden waar Ilse me heeft opgepikt en me dan naar de spoed van het UZA heeft gebracht.

Daar werden kneuzingen en schaafwonden vastgesteld aan schouder, kuit en duim. Mijn wenkbrauw hebben ze met 3 draadjes genaaid en een rx moest duidelijkheid brengen of mijn duim (die serieus dik was) gebroken was. Gelukkig was het resultaat negatief en ging het om een zware verstuiking.

Dus nu lig ik hier in de lappenmand met wat hoofdpijn, een duim die ik niet kan bewegen en pijn aan mijn schouder.

De volgende dagen zullen moeten uitwijzen hoe het verder moet. Wat ik wel weet is dat ik zeker mee naar Frankrijk ga al is het zonder fiets.

Zover wil ik nog niet denken en gewoon positief blijven en hopen dat ik alles kan meerijden.

Ik wil Erik, Kim en Etiene (en mijn vrouwke) nog eens bedanken voor de goede zorgen.

Hoe hun rit verder verlopen is zullen zij wel vetellen.



Groetjes



Johan

verslag trainingsrit land van Herve

5 linke powerbikers verkenden vandaag het land van Herve. Een mix van niet te laat terug willen zijn en toch wat bergjes onder de wielen te hebben bracht ons bij ons vertrekpunt Barchon ( net de Maas over , naast de autostrade naar Aken ) , waar we de " route de vergers " konden volgen ( zoiets als het boomgaardpad in Vremde maar dan iets langer en iets meer heuvelend... ). De zon die ons smorgens iet of wa hielp ontwaken was al snel ribbedebie, wat zeker het begin van de tocht redelijk frisjes maakte ( max 8°C ) . Op de VRT had men droog weer voorspeld, dus jawel 20km zelfs in de motregen gereden. Dan maar wat harder trappen om warm te krijgen zeker ! Ondanks een korte nacht gaf de voorzitter blijk van een goeie vorm. Ondanks een lange nacht van de ondervoorzitter gaf deze blijk van een gigavorm. Soepele tred rijder Marc hield het op zijn soepele tred. Onze Geert reed een zeer gelijkmatig ritje en liet zelfs na 85km niet op zich wachten. Ondergetekende maakte een frisse indruk de eerste 50km , maar is daarna veel mannen met hamers tegengekomen.
Veel dorpjes doorkruist en veel collekes gedaan , geen gekende namen maar daarom niet minder kuitenbijtend. Ons keerpunt van de rit was de afdamming van de Gileppe. De soms ontbrekende pijltjes brachten ons terug, langs soms vergeten dorpjes zoals "Bilstain", naar ons vertrekpunt. Hier concludeerden we dat we een ideaal trainingsritje gereden hebben. 26,5 km/u gemiddeld steeds op en neer met 1350hoogtemeters , en dit 87km lang.

uw interim rapporteur,
Lieven

Tilff - 11 mei

Het Ardennen-offensief deel 2.

Deze keer hebben de Link-power boys deel uitgemaakt van het Ardennen-offensief
deel 2. Maar dan in de positieve zin en moderne tijd. Zonder geweren of schietijzers mor met hunne velo.

Afspraak was om 6.30u in de Zilverenhoek ten huize de wegkapitein. Het was verdoemme nog vroeger dan dat we naar de Van Peteghem classic gingen. Maar zoals de Johan zegt ALLES voor het fietsen. Iedereen op tijd aanwezig en wij richting Tiff. Hadden daar afgesproken met de pompiers van Zoersel, stonden die spuitgasten toch wel op dezelfde parking zeker. Dat bespaarde ons weeral een heel gedoe van zoeken.

Fietskes klaar maken, buidel en rugzakjes vullen met nog wat proviand, ondertussen kwam de gezellige nervositeit weer naar boven en dat gaat gepaard met ongelooflijk grappige uitspraken en meestal is er dan ook iemand de kop van jut !

Wij ons fietske op richting start, effe de pijltjes zoeken en weg waren wij voor 10 hellingen over 137 km.

We waren juist 2 min en wat sec. weg ( zie foto voor de juiste tijd ) of onze webmaster riep al dat hij ne leegloper had. Iedereen lachen natuurlijk, nu al tijd rekken !
Allé, dat fietske op zijn dak, snel die band eraf, bijna ierdeeen had zijn taak, echt een geoliede machiene.
Kwam daar ondertussen nog een echte hollands dame met een old-timer pomp ( leeftijd van de twee samen ging toch richting 150 j )
Wij dachten die band eens lekker hard op te blazen...maar er mankeerde een tussenstukje. Wijze raad voor in de toekomst : nen hollander die iets aanbiedt uit zichzelf daar is iets mee. Wij dan maar naar de moderne tijd met een ''bommetje''. En wat voor eentje !
Alles was nog ni ingepakt of er weerklonk een enorme knal. De oudere mensen in de buurt zochten terug de weg naar hunne schuilkelder . Die dachten dat nonkel Dolf er terug was. Niks van. Den band van den E 10 was gesprongen. Zijn fietske ging er een paar cm van omhoog en onze voorzitter die er het dichts bij stond verschoot zich een fleurus. Na een paar min. was alles vergeten en konden we eindelijk op tocht.

Na 18 km kregen we eindelijk onze eerste helling. Hier zijn we verdorie voor gekomen. Nogis goe schakelen en weg waren we voor 2,6 km klimmen tegen een gem. van 6,8 %. Dat was effe slikken. Direct hartslag omhoog, ademhaling wat zwaarder, al wat warm krijgen. Eens rondkijken om te zien of ik de enige ben die deze symptomen heeft. Geen zorgen maken, er waren er nog. Komaan trappen ! Yes boven ! Iedereen is de eerste helling goed boven gekomen ( het zou maar erg zijn )

De drie volgenden waren eigenlijk leuke beklimmingen. Allen zo'n 4,5km lang en 6% stijging. Nadien de legendarise Côte de Wanne. Eerste een korte klim gevolgd door een redelijke afdaling en dan terug vollen damp omhoog. Man wie vindt dat allemaal uit. Moet zeggen : ik vond het nen toffe.

Nadien tijd voor een verdiende rustpauze. Er waren er bij die door hun voorraad drank zaten. Dus het volgende dorpje moest de eerste de beste drankautomaat eraan geloven. Het ging van Redbull tot Aquarius. Ieder zijn ding. Zolang ge maar genoeg drinkt. Tussen deze rustpauze en de volgende mochten we maar 3 beklimmingen doen. Waarvan de Col du Rosier den E10 een famauze lap rond zijn oren heeft gegeven. Krijg mijn hart slag niet meer omhoog ,ik zit dood, mijn benen willen niet meer mee ! Lap slachtoffer nr 1. En hij voelde zich nog zo goed deze week. Eigen tempo rijden en alles komt goe.

Na de volgende heuvel keer hij zijn hartslag niet meer hoger dan 140 !! Dat zijn echt problemen dacht iedereen. Blijven staan is achteruit gaan dus hop met den E10.
Er was nog maar één echte beklimming die wat problemen kon geven : Côte de la Redoute. Als hij die maar boven komt dan geraakt hij zonder problemen thuis.
20% is gene kattepis. En inderdaad den E10 kwam boven en is op de fiets gebleven. Ondertussen is er nog een lange verbindingsrit geweest waar we effe aan ons gem. hebben gewerkt. Maar dat verdwijnt in het niets als ge 30 km hebt geklommen, enkel voor wat straffe verhalen achteraf.

Eigenlijk was iedereen blij dat het erop zat.

Goed gereden gasten ! 2300 hoogtemeters, zijn tot op 553m hoogte geweest ( niet gevoeld aan de stoppen in jullie oren ?) Hebben gem. 4% en max. 20% geklommen. Met een gem van bijna 25 !!
Alles nogis lekker doorgespoeld op een tof terras waar zééééér veel te zien was. En waar we perfect werden bediend door een navelgepiercte medemens van tegen de 50 !

Schollekes

Babe van de maand

Tielt 3 mei

Joe,

Vandaag een echte Semi - Klassieker gereden : De Hagelandse heuvels !!!

De naam alleen al is om bijna kippevel van te krijgen. Wat gaat dat daar allemaal zijn. Deze tour stond beschreven als ZWAAR heuvelachtig met 1164 hoogtemeters en wel 11 hellingen en dat over 133km. Dat moest een tour zijn waar de geschoren benen op af komen. Geen geschoren been gezien wel hier en daar een bierpens en wat onbeschofte wielerterroristen die gewoon achter een bocht vlak voor een beklimming in het midden van de weg stonden. Mensen wisten blijkbaar niet waar ze mee bezig waren, en nog zeggen tegen ons dat we met de fiets moesten leren rijden. De Janetten !!

Even tot de orde van de dag.

Iedereen fris en monter aan de start.Zelfs onze Lieven ! Goe bezig gast.
Wij op pad. Lekker weertje den dag kon nimmer stuk enkel onze velo. En inderdaad dat gebeurde ook vlak voor de meest bekende beklimming van de dag : de Chartreuse.

De Geert plat. En die jongen was de vrijdag nog speciaal 2 'nief banne' gaan halen, die de Jehan der heeft mogen opleggen, met een half bus dreft !!
Als de Geert ons meldde dat hij plat stond kreeg de Johan alle kleuren van de regenboog en mompelde een boechoutse vloek, ja ik heb het weer aan mijn kl.... Mor met een beetje team-spirit en hulp van ne lokal met een bus dreft is alles dik in orde gekomen.

Allé, wij terug weg richting die befaamde Chartreuse. Voor de Lieven had dezen heuvel geen geheim, hij was hier vorig jaar reeds komen trainen. Het was er nog aan te zien ook want hij reed soepel naar boven met de rest in zijn zog.

Zo reden wij van heuvel naar heuvel. Zo'n 133 km lang met een gem van 27. Weinig volk tegen gekomen.De bevoorrading was ok, we hebben juist niet moeten vechten voor de laatste Aquarius. Het was leuk maar de laatste kilometers begon het bij de meesten toch wat zeer te doen in de beentjes. Een heuvelachtig parcour dat liegt ni !
Dat belooft voor volgende week !

Erik

Tempotoerrit Hove- rumst-mechelen - Hove

Ons verslagske van de tempotoerrit Hove- rumst-mechelen - Hove

Na enkele sms’sjes en telefoontjes is er afgesproken een chocotoereke te rijden te vertrekken bij de flandrien op een megaschappelijk uurtje 10u. Ne pompier ne zekere Lieven ging op tijd vertrekken met de velo van bij hem thuis, kwestie van kilometers in de benen te hebben.
Die zondagmorgend, ik was nog de prut uit mijn ogen aan’t wrijven en de pompier uit Zoersel kwam er al aan gereden. Ja ik heb er een beetje sneller over gereden dan gedacht, dit beloofd al dacht ik, die man is in vorm. Ondertussen had een andere sportman van ons ploegske mij beloofd van tegen 10u af te komen. Deze had namelijk enkele dagen geleden met een raket op zijn knie geklopt. De combinatie leffe en tennissen gaan ni goe samen. Wa brufen tegen de ontsteking en gaan. Wa fietsen zal wel goe doen.
Mits het vroege uur van de Lieven hebben we het recht in eigen handen genomen en naar de vredestraat gereden. Even opwarmen met een tempoversnelling op de brug en gaan.
Na enkele malen aangebeld te hebben kwam de derde sportman, die met de zere knie, van de B-ploeg ten tonele. Even verschieten dat er 2 linkpowers voor de deur stonden, bel ni gehoord, harder drukken, werkt ni goed.
Ok klaar voor onze windclassic chocotoer. Met de knooppunten op het stuur en bij prachtig weer, wel wat wind, hebben we onze benen aangespoord tot het harde werk. Hartslag omhoog en dan weer laten zakken. In tempo de bruggen over. Goede training.
De knie van den Erik zag een beetje rood maar de power ontbrak niet. De laaste kilometers naar Rumst nog even wind op kop en doorbijten in tempo naar de muur van Reet.
Bewust zijn we rustig aan de muur begonnen, halverwege is er even een stukje van 4%, de flandrien vond het wel genoeg en schakelde een tandje bij, recht op de trappers en volledig in het rood een spurtje trekken, zijn hoofd zag even rood als de knie van den Erik.
Rustig uitgereden naar Hove waar onze beloning in de vredestraat lag te wachten. Op uitnodiging van de sportman nog even een leffe gedronken. De pompier is direct doorgereden naar zoersel kwestie van niet af te koelen en nog wat kilometers te doen.
+-70km tegen een gem van 27km/uur. Ni slecht denk ik.
Gasten bedankt voor deze rit, het was tof.

De flandrien.

Tourrit 26 april 2008 in de buurt van Luik Bastenaken Luik.

Mijn eerste rit op de weg met de bikers sedert onze uitstap naar Frankrijk vorig jaar.

Om nog thuis te kunnen genieten van een late vrije zaterdagnamiddag vertrokken we om 7 uur
plaatselijke tijd (ofte 5 uur Zulu-tijd en 9 uur Moskoutijd). Zo zie je maar hoe relatief een vroeg of
laat vertrekuur is.

Een enorm nadeel bij zo een tocht in een heuvelachtig gebied is dat elke heuvel wordt gevolgd door
een afdaling, maar ja een mens kan niet alles willen en geen hoogten zonder laagten dus nemen we
deze afdalingen er maar bij.

Koud door de schijnbare wind.
Uitputtend voor de handen die gedurende het ganse jaar te weinig worden getraind om de remmen
voortdurend aan te halen.

Vlak naast de weg geplaatste soms snel naderende metalen hekkens, verkeersbordtimmerende
gemeentewerkers veel te ver in het midden van de weg lopend, 13 gevaarlijke binnenbochten en
evenzoveel buitenbochten maakten van de eerste afdaling al een grote uitdaging.

Bij de afdaling voor het bereiken van de voet van de Stockeu waren het de brede asfaltscheuren, de
niveauverschillen en de losliggende stenen die een zware beproeving vormden voor ons materiaal ,
niet alleen wij hebben maar ook het laatste heeft het overleefd.

We gingen de uitdaging aan om in het volgende dal te geraken. Stresserend voor het ganse gestel
door de niet aflatende krampachtige prikkeling van elke spiervezel om de bijwijlen hoge snelheden
niet fataal te laten wezen.

Oh ja, daartussen konden we nog genieten van de beklimming van enkele ardense bergen, le col du
Rosier, le Stockeu, côte de Wanne, côte de Haute-Lévée , Sprimont zijn diegenen die ik me kan
herinneren. Ik vergeet er nog een paar maar het is dan ook mijn eerste verkenning van het
parcours daar ik kijken naar de koers minder leuk vind dan zelf te koersen. De finale werd gereden
op de côte de la Redoute. Maar zoals jullie kunnen merken het waren niet deze opwaartse
verplaatsingen die voor ons een probleem waren.
Vandaag konden we eens lekker onze spieren trainen zonder power-plate, onze uithouding
opbouwen of onderhouden zonder de muffe geur van de in het zweet badende mannen- en
vrouwenlichamen en zonder de vaak veel de luid klinkende muziek in de spinruimten.

De Johan zijn afgetraind lichaam met verlies van 5 kg overtollig gewicht in vergelijking met vorig jaar
, de rustige standvastige tred van de Guy , de verrassende E10, soms wel geholpen door al dan niet
toegelaten stimulerende middelen (alleen heeft hij zich voor de laatste helling vergist in de
werkingsduur van zijn pepmiddel met de nodige problemen voor een vlotte allerlaatste beklimming,
(werkingsduur en concentratie van het product zijn van belang E10! ) en de souplesse van Marc
lieten ons toe om de ardense cols vlot te overwinnen.
Het is sedert 1999 met Vandenbroucke geleden dat de eerste plaats voor een Belg was weggelegd
. Gisteren was het weer zover. De koers werd gedomineerd door de Powerlinkbikers die dan ook
het volledige podium inpalmden. Johan mocht zich terecht op de top van la redoute de bergkoning
noemen, maar sterke concurrenten moesten door andere verplichtingen verstek laten. Het belooft
in juni zeker een spannende finale te worden.

Volgens de vooropgestelde planning zouden we 82 km fietsen, één van E10 zijn polsmeters ( hij had
er namelijk drie , waarbij ik de indruk had dat één van zijn meetinstrumenten ons signaal
detekteerde waarschijnlijk om in te kunnen schatten hoe diep wij moesten gaan toen we ons als
kamikazen naar beneden stortten ) gaf aan dat we 89 km hadden gefietst, Johans bikecomputer
toonde 92 km met een gemiddelde van 23 km/uur dacht ik en mijn Polar gaf 111 km aan met een
snelheid van 25 km/uur. Zou de afgelegde afstand dan toch afhankelijk zijn van de trapfrekwentie?

Prachtige tour uitgestippeld door de voorzitter.
Samen met Johan, Etienne en Guy heb ik kunnen genieten van mijn eertste toertocht waarbij we na
een uurtje werden getrakteerd op een aanhoudende brandende zon en zomerse temperaturen , dit
was vakantie. En ik was zeer verheugd dat ik er terug bij kon zijn.
Onze fantastische tocht konden we afsluiten met een smakende Leffe, Hoegaarden, pint op een
zonovergoten terras in de onmiddellijke nabijheid van een jonge Braziliaanse schone.
Meer moet dat niet zijn.

P.S. In mijn vorig mailtje schreef ik dat ik van mijn spinfiets was gevallen en ik heb gemerkt dat
sommigen dat wat te letterlijk hebben opgevat.

Marc

Peter Van Petegem classics

Joeps de gasten,

Onze éérste echte test ver nor dalpen te gaan is alweer achter de rug en hoe ! Het was mega goe.

Het moment dat mijn wekker afging was zoiets van fuck moet ik gaan werken, maar toen kwam ik effe tot de levenden en viel mijnen euro dat we gingen fietsen bij de zwarte van Brakel.Snel onze uitgaanstenu aan, gauw nen boterham eten en wachten op de flandrien. Klokke half zeven stond hij er dan ook ni echt goe wakker want zijn wekker stond fout !!!

Tegen den achte was iedereen aangekomen en ingeschreven. En super gemotiveerd om effe 150 km te rijden met 11 hellingen.

Hier en daar een klein beetje nervositeit : zijn mijn banden goe opgeblazen wat doen we aan, korte of lange broek, hebben we genoeg eten bij, marcheert ons voor- en achterlicht ? Allé de laatste doet het licht uit en weille weg.

Parcourkennis was blijkbaar dik ok. Johan had de hellingen met de percentages en lengte op zijn buis hangen, ideaal om te kijken wanneer er stevig op de pedalen moest gestampt worden. En dat hij dat ni gedaan heeft ! Elke helling als eerste boven en met wat verzet. Ongelooflijk prestatie ! Vree graaf gereden. Ge ziet wat die training allemaal niet doet. Ik had ook een mooi plastiek kaartje gemaakt met de lengte -gem en max stijging, maar dat is eigenlijk meer in mijn achterzakje blijven zitten dan er op te kijken. Was eigelijk niet nodig de wegkapitein meldde ons wel wanneer er iets te doen was en ook naast de baan stond het goed aangeduid.

Na 15 km was het er al boenk oep, den Molenberg. Je bent nog niet goed warm gereden of der ligt al zó nen heuvel van 450 lang met gem stijging van 7% en max 14% voor onze neus. Niks aan te doen gewoon trappen dat zullen we de rest van den dag ook moeten doen. Op dat moment had ik wel effe in ieder zijn hoofd willen rondspoken om te kijken wat er allemaal in rond ging. Na een klein 30 km hadden we al nen break, was precies nen Mtb tour. Maar tien keer beter. Banaan, koekjes en drankjes het kon ni op. Dit zou zich nog 3 x herhalen. Dat was allemaal prefect in orde.

Na onze laatste helling was eigenlijk iedereen blij dat er nog zo'n 13 km kon uitgereden worden. Normaal was iedereen zij karton met kartouchen op, maar met zo'n hoopje ongeregeld weet men nooit. En wie kwam er als nen duivel uit een doos den boel in gang steken, inderdied den E10. De man waarvan wij dachten dat hij het moeilijk had op de hellingen ( wat ook een klein beetje was ). Iedereen rustig 32 per uur aan 't rijden en meneer moest zich nogis bewijzen ;-)

Allé weg was hij en eigenlijk was er niet direkt iemand die daarop reageerde toch ni met de benen. Wel verbaal. Na een klein gat van 50m vond de Jehan het wel ok en is den E10 effe gaan vertellen waar zijn plaats is. We hadden natuurlijk geen rekening gehouden met nen eenzaat die bij die mannen ging aanpikken, dat gat werd maar groter en groter. Gaan we ze nog proberen te pakken of blijven we zitten. Dat heeft zo'n km of 2 geduurd en dan had den Eirik het helemaal gehad. Gas open en gaan. De Kim in 't wiel en stoempen tegen 38 per uur. Af en toe is over nemen en we hadden de E10. Wat denkt die wel.

Nu de volgende, onze Johan die was al een heel stuk verder omdat den E10 zijn bobijn af was. Ok, zoals voordien gas terug open en gaan. Die kerel was rustig op zijn gemak nen babel aan 't doen met die vreemde medevluchter. Hij keek is om en moest is lachen, goe gedaan gastjes da's pas karakter. En wij denken : 'nu kunnen we uitrusten', ja banaan komt daar een stelleke geschoren benen voorbij tegen 40 per uur. Wat doet ne mens dan ? Volgen hé, eigenlijk gewoon zot ja !

Ok, wij binnen gereden of gevlogen nogis goe gelachen bij een soort inlandse Leffe. Dees kunnen ze ons nimmer afnemen.
Gastje het was plezant en tot de volgende.

Ps : E10 volgende keer gaan we uw voorbeeld volgen en ons ook laten masseren door die lekkere vent, ge kunt er mor geniet van hebben gehad.

Erik

St-Amands-Classics

Beste Linkpowers,



Vandaag stond een van onze eigen klassiekers op het programma: De St-Amands Classic. Frank met de pull ( Pulleke voor de vrienden) had weinig regen voorspeld voor de middag en wat meer regen in het tweede deel van de dag. Zoals zo vaak tegenwoordig zat onze vriend ernaast en regende het bijna de volledige rit. Pulleke mag voortaan Prulleke heten wat mij betreft.



Het startschot van de rit werd gegeven bij onze eigenste flandrien Kim, maar vanwege een zeer vroege lekke band van wegkapitein Johan (kwaad opzet wordt niet uitgesloten), vertrokken we met 15 minuutjes vertraging. Op zich niet erg maar omdat overzetboten redelijk op tijd vertrekken, mocht er niet geslapen op weg naar de veerpont.



Dat het een tactische rit ging worden, was al duidelijk voor de start. Onze Lieven had geopteerd om zich door zijn madam te laten droppen ergens aan de Nete

in Lier, om vandaar alleen naar de veerpont te rijden. Kwatongen beweren dat hij tot in Rumst “aan den Espace” heeft gehangen maar spijtig genoeg konden we dit niet bewijzen.

In de buurt van Willebroek kreeg Johan Lieven in het vizier wat hem tot een splijtende demarrage inspireerde. Langs de boorden van de Schelde smeltte het peleton terug samen.



Zoals eerder gezegd, in het eerste deel van de rit was de regen alomtegenwoordig. Bij aankomst aan de veerpont leken sommigen op “verzopen kiekens”, niet in het minst de pompier die vertrokken was zonder schoenovertrekjes. “ik had beter mijn botten aangedaan” was zijn karig commentaar toen hij zijn kousen uitwrong. Gelijkaardig commentaar viel er te rapen bij onze wegkapitein die zijn regenvestje in Kim’s brievenbus had gedeponeerd, denkende dat het wel zou meevallen. Niet dus!

Ondergetekende zag plots wat schuim opborrelen ter hoogte van het ventiel van zijn fiets. Lekke band nummer 2. Johan toonde zich een waardig wegkapitein en begon spontaan de band te vervangen. Dit ging niet van een leien dakje aangezien de band een “spannertje” was. Natuurlijk was onze wegkapitein vanwege zijn eigen lekke band reeds opgewarmd, en bovendien had hij naar eigen zeggen ook al de nodige ervaring met “spannertjes”. En effectief mijn band was snel hersteld. Klasse!



Op de andere oever aangekomen, reden we gezwind verder onder aanvoering van wegkapitein Johan. Los van een paar oerkreten van Lieven, die wat onderkoeld was, verliep de tocht zeer vlot. Maar naarmate deze klassieker vorderde, werd de wedstrijd meer en meer een tactisch steekspel. We weten allemaal dat er een gezonde rivaliteit heerst tussen die van St-Antonius en die van Halle maar de sfeer werd wat grimmiger toen berggeit Guy zich aan kop van het peleton nestelde, en er een flinke snok aan gaf. Resultaat: die van St-Antonius uit het zicht.



Een tiental kilometer verder achtte Lieven het moment gekomen op de puntjes op de i te zetten en verhoogde het tempo gevoelig. Om “de moral” bij die van Halle te ontnemen, begon hij al rijdend wat rekoefeningen te doen. Een ritueel dat hij nog enkele keren zou herhalen. Vreemd genoeg bleef zijn wereldberoemde “voet-uit-het-klikpedaal-zwengel achterwege. Die van Halle begaf niet.



In het laatste deel van de rit probeerde Lieven het een laatste maal. Hij trok op naar 36 en trachtte deze snelheid bij het buitenrijden van Rumst aan te houden. Onze Kim, verrast door deze ongeziene machtsontplooiing, reed wat verder lek, de derde van de dag. Volgens Kim een overblijfsel van zijn roemrijke tocht door de Vlaamse Ardennen.



Terug aangekomen in Hove, werd deze rit doorgespoeld met Leffe, cola, sips, kees en sosis. Schol! 95km achter de kiezen tegen gemiddled 27,5. Gezien de weersomstandigheden niet slecht en een goede training voor de Peet Classic. Wij hopen samen met u op beter weer. Misschien eens allen mailen naar Prulleke?



See you next week!



Geert

Peter Van Petegem

Kwetie van te weten wat die gast allemaal heeft gedaan voor dat we zijn tour gaan rijden volgende week!



Peter Van Petegem (born January 18, 1970 in Brakel, Belgium) is a former elite professional road racing cyclist. Van Petegem last rode for the Quick Step-Innergetic squad in 2007 and resides in Horebeke. He is a specialist in the one-day Spring Classics becoming one of only nine riders to ever win both the Ronde van Vlaanderen and Paris-Roubaix in the same season.

He announced his retirement in August 2007, and his last professional race was the GP Briek Schotte in Desselgem on September 11.

Results and Teams
1992 — PDM
1993 — Lotto
1994 — Trident
Grote Scheldeprijs (or Grand Prix de l'Escaut)
1995 — T.V.M.-Polis Direct
1996 — T.V.M.
Trofeo Luis Puig
Danmark Rundt (Stage 2)
1997 — T.V.M.
Omloop "Het Volk"
Trofeo Alcudia
Trofeo Cala Millor
Geraardsbergen Criterium
Zwevegem
Kampioenschap van Vlaanderen - Koolskamp
1998 — T.V.M.-Farm Frites
Omloop "Het Volk"
Belgian National Championships - Track[clarify]
Silver (2nd) — World Cycling Championship
3rd — Belgian National Championships - Road Race
1999 — T.V.M.-Farm Frites
Ronde van Vlaanderen
E3 Prijs Vlaanderen
Three Days of De Panne
Gouden Pijl Emmen
2000 — Farm Frites
Grand Prix d'Isbergues
2nd — Paris-Roubaix
2nd — Gent-Wevelgem
2nd — Dwars door Vlaanderen
2001 — Mercury-Viatel and Palmans-Collstrop
Grand Prix d'Isbergues
6th — Amstel Gold Race
Kuurne-Brussels-Kuurne
Paris-Nice (Stage 2)
2002 — Lotto-Adecco
3rd — Ronde van Vlaanderen
6th — Amstel Gold Race
7th — Liège-Bastogne-Liège
Three Days of De Panne (Overall and Stage 3b)
Omloop "Het Volk"
Tour de la Région Wallonne stage 5
2003 — Lotto-Domo
Paris-Roubaix
Ronde van Vlaanderen
Bronze (3rd) — World Cycling Championship
10th — Paris-Tours
3rd — Three Days of De Panne
2004 — Lotto-Domo
5th — Amstel Gold Race
6th — Paris-Roubaix
10th — Milan-Sanremo
40th — 2004 Athens Summer Olympics
2005 — Davitamon-Lotto
3rd — Ronde van Vlaanderen
3rd — E3 Prijs Vlaanderen
2006 — Davitamon-Lotto
4th — Ronde van Vlaanderen
2nd — Kuurne-Brussels-Kuurne
2007 — Quick Step-Innergetic

Mijn verhaal: Ronde van Vlaanderen 2008

Mijn verhaal begint 1 week voor de start van de ronde. Ik wist heel goed dat ik fysiek sterk en uitgerust moest zijn om de ronde 275 km tot een goed einde te brengen. Het doel was uitrijden.
Tijdens één van mijn bezoekjes aan de fietsenwinkel was mijn oog gevallen op nieuwe fietsschoenen. Er was dan ook een promotie waarbij je de klikpedalen aan 1 euro kon kopen bij een paar schoenen van shimano. Ik heb dan ook niet getwijfeld. Tijdens mijn verlof in Nederland heb ik de nieuwe schoenen dan ook eens goed getest. Na mijn laatste training had ik een goed gevoel, nieuwe schoenen, nieuwe binnen - en buitenbanden alles zat goed. Maar toch een lichte twijfeling met de klikpedalen, ik vond dat ze nogal vast stonden, dus ben ik beginnen sleutelen. Fiets op, fiets af, bijstellen, fiets op, fiets …. te snel af, evenwicht verloren en zonder steunen op de grond gevallen, eerst met de schouder die dan de arm in mijn ribbenkast boorde. Ik kon amper lucht pakken, zag mijn kinderen binnen spelen maar kon niet roepen, pijn veel pijn. Ik zag de ronde smelten voor de zon, van euforie naar drama, lang had ik er naar toe geleefd en dan dit ik heb alles bijeen gevloekt. Die volgende nachten amper geslapen van de pijn.
Tijdens de test vrijdag op de kasseien te Kontich, zou ik beslissen of ik de ronde zou rijden.
12 km heb ik gereden en had bijna geen pijn meer. De drang om de ronde te rijden was groot.
Dus besloot ik het te proberen.
Wekker gezet om 3.30u. Opgestaan, snelle hap en vertrokken rond 4u richting Ninove.
Onderweg begon het al te regenen, tof echt flandiens weer pepte ik me op.
Aan de centrumlaan stonden de bussen al te wachten om een aantal zotte fietsers richting Brugge te vervoeren. De adrenaline begon te vloeien. 5.30 u richting Brugge rond 7u aan de start. Honderden stonden al in de rij te wachten om hun kaartje te laten knippen. Na 45 min ben ik aan de lange rit begonnen. De weergoden waren op dat moment gunstig gezind en ik kon direct inpikken in een fanatiek groepje die het tempo onmiddellijk de hoogte injoegen. Niets voor mij dacht ik, snel lossen en hartslag onder de 150 houden. Laat ze maar doen. De ene na de andere vloog voorbij. Na 20 km begonnen de eerste al te lossen en zagen in dat hun onnodige inspanningen wel eens later hun de das konden omdoen. Na een tijdje kwam ik in een groot peloton terecht. Fotografen flitsten voorbij op moto’s, camera’s langs de weg, precies koers. Ik vroeg aan een andere flandrien of we misschien in de vipbus zaten. Ja ginder rijden Johan Musseeuw en Peter van Petegem. De bus (peloton) flaneerde door de straten van enekele vlaamse dorpen tot op een bepaald ogenblik de beroemde Musseuw naast mij kwam fietsen, even een twijfel, maar ik begon een gesprek over zijn nieuwe fietsen. Dit was echt tof, weer een ervaring rijker. Na 60 km de eerste stop. Na deze stop trok de hemel zijn sluizen open, koud, regen en tegenwind dit was minder fun. Beuken tegen de wind, kasseien het begon mijn fysiek te slopen. De eerste hellingen verliepen goed, ik keek uit naar de molenberg. Het was terug droog maar koud. De vingers deden pijn. Elke helling was zwaar maar kon erop zonder mij te forceren. Na de derde stop heb ik wat lucht uit de banden gelaten +- 4 bar, dit is zalig op de kasseien en je vliegt iedereen voorbij.
Kwaremont, paterberg en dan de verschrikkelijke koppenberg die er nat bijlag. Het was echt een verschrikking. Vol goede moed ga ik erop, blijven trappen de fietsen vlogen in de ronde, renners vielen en schoven naar beneden. Ik had het juiste ritme gevonden, tot mijn achterwiel doorslipte op een gladde kassei en met 190 km in de benen kon ik dit niet rechtzetten. Ik viel opzij in de berm en ja terug op mijn gekneusde ribben, pijn lucht kasseien ik haat ze nat koud ik dacht echt aan opgeven toen. Te voet strompelde ik naar boven. Ik rij naar de dichtstbijzijnde hulppost en geef op. Maar de dichtstbijzijnde hulppost was ver weg en langzaam kwam ik er terug door. Ik vond terug de moed om door te zetten. Het werd later en later na kilometer 200 ben ik beginnen aftellen, maar het is zo mooi die sfeer, mensen langs de weg die aanmoedigen, komaan je bent er bijna. 5 kilometer verder hing het spandoek van de laatste 70 kilometer, dit kan toch niet 10 kilometer langer als verwacht en toch geef ik niet op. Ondertussen stak er nog een storm op wind en regen een mooie regenboog kleurde de avond wat is deze omgeving toch mooi. De pijn verdween en je komt in een roes. De avond begon te vallen en ik moest de muur en de bosberg nog doen. Minder en minder fietsers, maar ze bleven komen en kropen naar boven. Ik dacht één ding niet opgeven, doorgaan op karakter. Ondertussen werd het donker ,eenzaam en verlaten begon ik aan de laatste 11 kilometer, uitgeput van de koude de inspanning en de zware weersomstandigheden, de temperatuur zakte tot 4 graden, alles was doornat. Maar ik moest de finish halen. De euforie is dan ook geweldig als meerbeke in zicht kwam. Snel in de auto, opwarmen snel warme kleding aantrekken en naar huis voor een stevige maaltijd. De ontvangst was warm Etienne en Martine waren er ook en de kids hadden tekeningen gemaakt, wat kan het leven mooi zijn na zo afzien. Snel een foto en dan in bed. De volgende dag toch even een foto laten nemen in het ziekenhuis om zeker te zijn dat er niets gebroken was en de diagnose was niets ergs. Eind goed al goed.

Kim

Zondag 6 april

Mannen makkers powerlinkers !

Weer massaal ???!!!! Ons stalen ros uit de kast gehaald voor nen trip richting Ruppel. De snor had raar weer voorspeld maar daar kwam weer ni veel van in huis.Het was super fietsweer. We hebben vrolijk een 73 km gereden met een gem van 26,9 km/u. Ni slecht.De echte mannen reden op dat moment bijna het dubbele van ons maar ze worden d'r ook iets meer voor betaald. Onderweg moest er toch af en toe iets gebeuren anders zou het maar saai zijn. En da gebeurde ook, den E10 zat met ne leegloper.Tactisch zeer goe gezien, een kleine rustpauze inlassen kan geen kwaad dacht hij. En gelijk had hij, we gingen namelijk richting Bosstraat. Den eerste keer op normaal tempo de volgende tour iedereen recht op de trappers. Na 100 meter moest den Erik al passen, die zat nog met dikke strandbenen. Eigen schuld en de rekening wordt direct gepresenteerd. Dus trainen is de boodschap. Zijn dan maar op een zondagtempo richting Leffe gereden. Onderweg kreeg diezelfde mega getrainde mens nen ongelooflijke zweepslag op zijn kuit gepresenteerd, da was blijkbaar de echte straf van ni te trainen. Gewoon tanden op elkaar en rijden. Samen uit samen thuis was ons moto. Voor de rest was het tof.

Graag zouden we de volgende keer wa meer volk meekrijgen. Marc wanneer gaat ge nogis mee ? Lieven bij de volgende afspraak ziekenbriefje meebrengen aub of bij de voorzitter binnenbrengen.

Uw dienaar

Man van de maand!

Chapeau voor Kim!
Na 280 km:

Cow-boy E10

koppenberg (VRT)

Mijn Joker!:)

Om los te rijden na een zware tocht, wat bijtrainen als ik me verveel...
Hopelijk breng het wat op!;)

RVV

Hier een kort bericht van de RVV man.
De voorbereidingen zijn goed verlopen echter ben ik gisteren bij het opstappen mijn evenwicht verloren en gevallen.
Een pijnlijk gekneusde rib als gevolg. Ik kan wel vloeken maar geef niet op , ik ga de uitdaging aan!
Tot binnenkort.
Kim

ZIJN DE LINKPOWERBIKERS KLAAR VOOR 'DE RONDE'?

Het antwoord is NEE.
Welgeteld met drie aan de start voor toch de belangrijkste voorbereidingswedstrijd : de E3 prijs.
Waar waren de anderen? Reizen, feesten, zuipen, rusten, zomeruur elk uitvlucht was goed om niet te moeten starten.
De drie moedigen die tocht aan de start kwamen : Johan, Geert en Guy
Zoals voorspeld was, was het echt Flandrien weer : regen en wind...

Er werd gestart om iets na half negen, zomeruur. De gastrijder Johan Marius had op de allerlaatste moment zijne staart ingetrokken en was dus niet komen opdagen.
Er werd onmiddellijk een strak tempo aangehouden, schuin wind op kop aan 29, snel werden enkele éénzaten voorbijgereden, na 15 km zaten de drie reeds in de buik van het peleton (20 tal renners), dit duurde niet lang want het peleton hield er een slakkegangetje op na van 24, en de wegkapitein van de linkpowerbikers besliste al snel het peleton te passeren.
Volgende 20 km, nog steeds vlak, werden ze wel ingehaald door een eenzaat die aan zijn stuur trok in plaats van op trappers te duwen (die moet toch de reglementen eens nalezen).
Dan kwamen ze in de bergzone, de eerste berg werd er al heel wat gepuft en die was nog niet eens gecatalogeerd als berg, één of andere berggeit van Lauwe op een Decathlon fiets kwam eens horen en zien of de linkpowerbikers in form waren, hij reed al pratend met de krachtpatser van Boechout naar boven en zag dat het niet slecht was.
Dan begonnen de echte bergjes, kapelberg, Paterberg, Kwaremont, Kluis en Tiegem.
Steeds hetzelfde beeld, Johan als eerste boven, Geert en Guy volgend op enige afstand.
Na de Kwaremont was er mogelijkheid voor een drankje en wat extra vitaminen, vooral Johan had groten dorst na al zijn inspanningen en had twee AA's nodig om al zijn verloren krachten te kunnen aanvullen.
Na de Tiegem, nog 20 km, licht heuvelend, schuin wind mee. Snelheid werd opgetrokken, Guy reed een eerste gat dicht naar een groepje van 10 man. Snelheid was weer iets te traag, 29 , wegkapitein besloot dan ook dit groepje achter te laten en resoluut naar de kop te gaan.
Enkelen schoven mee, anderen werden ingehaald en laatste 10 km werd er met een groepje van 15 man tegen 32 naar de aankomst gereden.
Echter 5 km voor het eind kreeg Guy het moeilijk, hij deed teken aan de ploegmaten die snel door hadden aan het wit van zijn ogen dat hij er door zat, hij lostte...
Johan en Geert wachtten hem nog op om hem terug naar de kopgroep te loodsen, maar helaas zijn benen wilden niet meer mee en de Linkpower bikers moesten zich gewonnen geven.
Na 80 km aan een gemiddelde van 25,5 kwamen ze over de streep, er was toch wel een teleurstelling te zien bij Guy, blijkbaar te weinig getraind.
Nadien werd er tussen pot en pint besloten niet te starten in Ninove maar een extra training in te lassen volgende week zondag, vertrek bij Johan.
Zij laten de Vlaamse klassiekers aan zich voorbij gaan en stomen zich klaar via de Ardense klassiekers voor het hooggebergte.

Nu is er nog enkel de vraag, wie gaan we zien op de volgende traning?
Johan, Geert en Guy in ieder geval wel, maar wat met de anderen...

Zondag 6 april

Nu zondag 6 april om 9u vertrek bij mij thuis voor een tocht door ruppelstreek van +/- 80 km.

De Leffe zal koud staan!

De voorzitter ging het verslag van de E3 prijs schrijven.

Het was de moeite.

Groetjes,
Johan

Babe van de maand

Ik ben gisteren gaan trainen!

Voor de Kim!

Omdat we het zo graag drinken! (Leffe op Vitaya)

Een beetje cultuur...:)

Zondag 16 (2de ploeg)

Jongens ,

Uit eerlijke schaamte zal ik dan ook maar een verslagje schrijven
( Niet tegen mijn zin ). Het zal wel niet zo geweldig overkomen als dat van onze voorzitter maar we blijven proberen.Hij heeft niet voor niks al aanbiedingen gekregen van het Volk.
De rest van de powerlinkers zijn dan ook maar een tourke gaan doen na dat "paasbruchke van één of ander schooltje".
Het was pas dik 2 uur eer we wisten of onze tocht kon doorgaan.De Geert kwam pas de laatste shift eten, en toen die pistolees goe en wel achter zijn kiezen zaten en zijn mailloke aan had konden we vertrekken.Ondertussen trokken ze boven hoofcity de hemelsluizen fameus open. Zouden we starten of gaan we in de zetel hangen ? Zijn dan maar zoals de grote jongens vertrokken richting Lier.Een tourke dat de Kim blijkbaar al veel had gedaan, want elk obstakel of putje in het wegdek kende hij uit zijn hoofd. Van terreinkennis gesproken. Langs de boorden van de Neet werd een zeer aangenaam tempo gereden. Kim op kop, tegen 30 km per uur op het middenblad en tegen 100 omwentelingen vlogen de kilometers voorbij. De Geert kwam vragen of de Kim ergens moest zijn. Af en toe werd mijn hartslag opgevraagd. Gewoon effe checken of de concurrentie nog meekan ;-) We zaten op dezelfde slag dus alles ok. Hier en daar werd er een recup stukje ingelast van een paar kilometer. Op de terugweg naast het kanaal richting Oelegem zat de wind fameus in ons nadeel. Effe tempo omhoog en stoempe. Ondertussen zat onze hartslag rond de 175 ! Ni slecht volgens de Kim en dat kon hij zo een klein uurtje volhouden. Da belooft. Alle geluk dat het geen uur duurde want ik begon dikke benen te krijgen ( de leeftijd waarschijnlijk ). In Oelegem trokken ze boven ons de sluis nogis open, alle geluk dat er nog zoiets als een afdak bestaat om te schuilen. Da hebt ge als ge geen regenvestje wilt meedoen. Regen weg en wij ook richting huis. Ieder naar zijn eigen stal want er waren nog verplichtingen voor bepaalde mensen. Heb dan mor de Leffe alleen gedronken. Dat hebben we verdient na 2 uur in't zaal te zitten en 50km beton versleten te hebben.

Gr

Erik

Ranst tocht

Zondag 16 maart, mijn eerste rit in lijn dit seizoen met de Linkpower bikers, of toch sommige...
Paasbrunch in één of ander schooltje heeft sommige onder ons thuis gehouden, of zou het van den drank zijn van de avond ervoor???
In ieder geval 4 Flandriens aan de start, Johan-Lieven-E10 en ikzelf (ik niet helemaal in topvorm, nl koorstblazen teisteren mijn lippen, zou dat nu al vermoeidheid zijn?)

Vertrokken rond 9.45 uur, eerste kilometers wordt er wat gekeuveld en gelachen (met uitz. van enkele brugdemmarages van de Johan), echter na een tiental kilometer draaien we de beruchte snelweg naast Albertkanaal op en wie zet er zich op kop? Inderdaad de Johan die gisterenavond aan een infuus lag in zijn zuurstofkamer terwijl wij zaten te feesten, natuurlijk wou hij zijn grote vorm eens etaleren.
Schuin wind op kop, mijn teller zegt 31 km/uur, Johan vraagt, gaat het Lieven, deze geeft geen krimp, Johan denkt OK gas open, 32...33...34.
Adem begint lichtjes te protesteren, E10 komt nog iets zeggen, maar den deze heeft nog maar één ding voor ogen, het wiel pakken van die van voor mij en dat is de Lieven die zich rustig genesteld heeft in het wiel van Johan.
Wij rapen enkele fieters op onderweg, soms blijven ze nog even in het wiel hangen, maar na enige kilometers worden ze gewoon gelost. Teller gaat intussentijd op en af, nee niet van 30 naar 34 en terug maar van 34 naar 35 en zelfs 36 (volgens Lieven).
Na zo een slordige 15 km langs het kanaal aan gemiddelde van 34 met dank aan Johan, zie ik eindelijk de brug in Herentals en ik hang er nog aan. Plots komt er nog iemand aansluiten bij ons viertal, zomaar uit het niets, nen echte coureur dus, ik draai mij om en ik zie recht in de ogen van de Johan!!!! Hoe kan dat nu?
Wij tegen 34 en Johan, niet den onze maar de beruchte papa van Marius komt zomaar eventjes aansluiten.
Zijn uitleg : ik zag daar een blauw groepje rijden en ik dacht dat zijn de linkpower bikers, ik zal er is even naar toe rijden.
Ik dacht onmiddelijk, ja als die blijft meerijden met ons dan gaan we nog afzien...

Gelukkig was het nadien bordjes volgen in en rond Herenthout en ging het tempo terug naar beneden, hier kunnen de Johannen duidelijk nog wat bijleren want ik heb hen een paar keer moeten terugroepen nadat ze weeral een verkeerde weg hadden ingeslagen...

Nadien terug full speed richting Ranst langs de boorden van de Nete, Netekanaal waar den E10 bewijst ook een stukske op kop te kunnen rijden, zo binnendoor via Emblem naar Ranst waar de Johan (papa Marius) zijn kunsten etaleert in de laatste km en ons uit het wiel rijdt met uitz. van onze Johan natuurlijk.
Laatste 100 meter demareert E10 om als eerste onder het spandoek door te gaan.
Zijn vrouwke content, daarom groot feest en trakteert ze ons rijkelijk met Leffe en spagehtti.

Wat kan het leven van ne coureur zowel hard als schoon zijn hé.

Wedstrijdgegevens : Aankomst exact 12.00 uur, 66 km. 28,2 km/uur, samen uit, samen thuis, dus iedereen geweldig gereden.

Volgende zondag Pasen, misschien moeten we zaterdag rijden????

Groetjes,

Guy