ALPE D'HUEZ - DAG 2

De rit die we op thuis voorhand gepland hadden, een rit van meer dan 100 km met niet al te lange hellingen, werd al snel in twijfel getrokken nadat we de vorige dag uitgeregend waren.
Misschien moesten we toch maar een kortere rit maken, met één grote beklimming..., Croix de fer?
Maar we hadden intussen geleerd bij plan A te blijven dus besloten we toch onze vooropgestelde plannen uit te voeren.
Gelukkig geen regen die morgend en na het gebruikelijk zenuwachtig gedoe 's morgens : hoe prepareer ik mijn fiets, vertrokken we rond half elf richting Bourg d'Oisans om onze fietstocht aan te vatten.
Eerste 8 km naar beneden, volgende 10 km brengen Erik en Kim ons tot aan de voet van de eerste berg : Col d'Ornon.





Nog maar net begonnen of Kim en Erik schudden onmiddelijk stevig aan de boom en na 1 km spat alles al uiteen.
Zij weg en de rest op afstand, Johan die van de laatste plaats rustig opschuift naar eerst Lieven, ikzelf en zo naar Marc.
Na het eerste deel van de beklimming komen de achtervolgers allemaal bijeen en beginnen we aan het tweede deel van de klim, het noodlot slaat toe voor mij : lekke band.
Iedereen weg en daar sta ik, ik steek onmiddelijk mijn hand omhoog zoals de echte coureurs in de koers doen en onze soigneur Guy heeft dit onmiddelijk gezien en stopt.
Ik probeer eerst het reservewiel van Lieven maar dat past niet, dus dan maar binnenband vervangen.
Dit is echter niet eenvoudig, zeker niet wanneer onze soigneur staat te filmen, ik zie hem al grijnzen en weet op die moment al dat er weer beelden geschoten worden, waar achteraf goed mee zal gelachen worden.
Ik trek het mij niet aan en na een dikke 10 minuten, volgens onze soigneur een kwartier kan ik mijn klim verder zetten, Guy vraagt nog om de fiets eventueel tot aan de top op de auto te zetten, maar dat vond ik een onwaardig voorstel.
Intussentijd werd er gestreden voor de eerste punten voor de bolletjes trui van de dag en na Lieven de dag ervoor is het nu aan Erik die de eerste bergpunten pakt gevolgd door Kim en Marc.
Lieven en Johan hebben samen de laatste kilometers samen afgehaspeld, Etienne volgde op iets verdere afstand.
Ikzelf heb nog alles gegeven zodat er niet al te lang moest gewacht worden, hoe ver ik achter was heeft mij niemand verteld, dus dat weet ik niet echt.
Hierop volgde een mooie snelle afdaling richting Valbonnais, nu was het de beurt aan Kim om lek te rijden, dus iedereen stoppen en nu waren er wel enkele helpers om Kim zijn voorwiel van een nieuwe binnen-en buitenband te voorzien.
Na dit euvel snelden we verder door naar Valbonnais, dit bereikten we na een kleine 50 km, in het begin van het dorpje kwamen we een hotel-restaurant tegen, met uithangbord plat cycliste, dit was genoeg om ons te overtuigen om te stoppen, want we hadden honger en nog geen half uur later stapte een volgende Belgische fietsgroep binnen om dezelfde reden, zij deden blijkbaar dezelfde toer.
Plat cycliste bleek pasta te zijn met schnitzel, iedereen vond de pasta voldoende met een daarbij horende cola.
Een uurtje later zaten we terug op de fiets (rond 14.00 uur), 4 km bergaf richting Siévoz, daarna de eerste klim van ongeveer 4 km aan 6%, ikzelf en Kim geven het tempo aan, Lieven en Etienne kraken maar komen later in een volgende afdaling terug bij. Nu is het op en af een beetje meer op en voor sommige onder ons beginnen de kilometers te wegen, we zijn nu aan km 70 en naderen het dorpje La Morte.
De naam zegt het zelf, hier begint de hel...





een klim van slechts 4 km maar met een gem. stijging van 8.5%, dit is niet het ergste, vooral het weer begint parten te spelen, het wordt mistig en nat, zeer nat en koud, boven is het slechts 5°C
Erik vindt dit allemaal niet erg, zet stevig door gevolgd op korte afstand door Johan die halfweg Marc voorbijsteekt en ikzelf kom als vierde boven, nadien volgt Lieven en als laatsten Etienne en Kim (deze moest zo dringend aan de voet van de klim zijn sporen achterlaten)
Het ergste moest nog komen, een 12 km lange afdaling tot in Séchilienne, dit in zeer barre omstandigheden. Iedereen kwam dan ook verkleumd aan in Séchilienne, zonder morren werd er dan ook snel besloten de lange rechte weg terug naar Bourg d'Oisans niet meer af te leggen, echter in wel in een plaatselijke kroeg te kruipen, twee vrijwilligers Johan en Lieven zijn de andere auto gaan halen in Venosc en ons nadien komen oppikken.
De rest heeft zich tijdens het wachten opgewarmd aan een warme choco thé of koffie en ja een uurtje later kwamen onze vrienden van het restaurant van Valbonnais ook binnengevallen met dezelfde verkleumde blik.

Om 19 uur stonden we terug aan het hotel, we hadden toch een 90 km gereden, iedereen voldaan en vooral de warme douche deed ongelooflijke deugd...