Hallo bikers,
Deze keer zal ik mij eens aan het verslag wagen, daar heb ik zo mijn redenen voor...
Zoals gepland gingen we vandaag de wind classic rijden (100km) vertrekkende bij onze voorzitter.
Ze hadden regen voorspeld en inderdaad snorrie porrie had het bij het rechte eind. Om 7 u regende het oude wijven in de omgeving van Boechout.
Den Eirik belde mij dat dit van het goede teveel was en dat we met het oog op onze gezondheid het niet moesten gaan zoeken.
Even onze voorzitter gebeld en die ging ermee akkoord om de rit te annuleren. Spijtig maar helaas.
Om 8u30 stopte het met regenen en kwam de goesting terug. Den Eirik, Kim en Etienne waren direct bereid om plan B uit te voeren. Een ritje van 70km richting Tisselt en terug langs de Bosstraat. Vanaf Lier werd er serieus de pees opgelegd want de Kim wou zijne kater er uitrijden.
Alles ging goed tot we het rond punt in Tisselt opdraaiden. Door het nog natte wegdek gleed het voorwiel van Erik en mij weg.
Ik smakte met mijn gezicht op de grond. Erik had zich blijkbaar nog kunnen corrigeren. Met mij was het erger gesteld. Het bloed gutse uit een open wonde ter hoogte van mijn wenkbrauw. Iedereen was verbauwereerd. Gelukkig stopte er een auto met een mevrouw die haar verbanddoos aanrijkte. Al goed want daar sta je dan zonder iets of wat om het bloed te stelpen. Een andere mevrouw (bleek een verpleegster te zijn) had alles zien gebeuren en kwam ook aangesneld om de eerste zorgen te verschaffen. Mijn duim was er het ergste aan toe want die kon ik niet meer bewegen. Zij raade mij aan om naar de spoed te gaan. De film dat Alpe D’Huez al voorbij was voor dat het begonnen was flitste door mijn hoofd. Ik heb dan naar huis gebeld. We zijn dan nog naar klein Willebroek gereden waar Ilse me heeft opgepikt en me dan naar de spoed van het UZA heeft gebracht.
Daar werden kneuzingen en schaafwonden vastgesteld aan schouder, kuit en duim. Mijn wenkbrauw hebben ze met 3 draadjes genaaid en een rx moest duidelijkheid brengen of mijn duim (die serieus dik was) gebroken was. Gelukkig was het resultaat negatief en ging het om een zware verstuiking.
Dus nu lig ik hier in de lappenmand met wat hoofdpijn, een duim die ik niet kan bewegen en pijn aan mijn schouder.
De volgende dagen zullen moeten uitwijzen hoe het verder moet. Wat ik wel weet is dat ik zeker mee naar Frankrijk ga al is het zonder fiets.
Zover wil ik nog niet denken en gewoon positief blijven en hopen dat ik alles kan meerijden.
Ik wil Erik, Kim en Etiene (en mijn vrouwke) nog eens bedanken voor de goede zorgen.
Hoe hun rit verder verlopen is zullen zij wel vetellen.
Groetjes
Johan
zondag 25 mei 2008
Plan B
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
9 opmerkingen:
potverdekke johan !!! al bij al valt het precies nog mee, ik hoop dat het na een paar dagen van stijfte en zeer een beetje over gaat zijn hé ! Ik wil u zien blinken op den grote top hé. Natuurlijk het alternatief is voor mij ook leuk hé MAAR daar denken we niet aan hé !!!
Heel veel beterschap en na een paar dagen terug op uw stalen ros.
Ge zijt van een goed jaar en uit nen eikenboom gesneden ,DUS MAAK U GEEN ZORGEN!
grs
dien Eirik weer zeker ?....
grapje jongens
veel beterschap Johan en algoe da gij tegen e stoempeke kunt ! en ook algoe da wij gediciplineerd da we zijn altijd onzen helmet dragen !
Was de Firmin Crets er ook bij ?
Het ongeval gebeurde vlak voor mijn wielen. In een flits lag de Johan tegen de grond. Ik ben, uit een reactie, ook beginnen remmen de fiets verminderde geen vaart en ben los op een borduur gevlogen. De weg lag glad als ijs. Nat, olie en schuin afhellend. Iedereen was verschoten en zeker nog toen het blauwe linkpowervestje rood begon te kleuren. Ik dacht dat wielrenners niet graag gezien waren. Niets was minder waar. Onmiddellijk stopten enkele frivole dames om ons te helpen. Toch nog wielerliefde of was het een man helpen in nood? In alle geval enkele zaken hebben we geleerd. 1) nooit zonder helm fietsen. Dit is ook een oproep naar de Geert, enkele malen heb ik hem zonder helm gezien. 2) steeds een klein EHBO kitje meenemen, ook in de volgwagen. Ik zeg dit niet vanuit mijn beroep maar uit echte naastenliefde.
Ik voel me vandaag alsof er een vrachtwagen over mij heeft gereden.
Mijn gezicht begint te kleuren. Mijn schouder en kuit zijn serieus stijf. Mijn duim is nog dik en kan er nog niets mee doen.
Hoop dat het snel beter gaat.
Johan , ik ben waanzinnig opzoek naar nen tandenkoersfiets voor zondag !
Een tandenkoersfiets??
Johan, dat is slecht nieuws, al zal het (dat is mijn ervaring) na een week al wel heel wat beter aanvoelen. In elk geval veel sterkte, en laat ons weten hoe het gaat binnen een paar dagen.
En dan over die helm: ALTIJD OPZETTEN !!!! Dit heb ik ook al eens ervaren...
Inderdaad een tandemkoersfiets.
Als ge mor me nen mens kunt lach he gij !
en al ene gevonden? denk niet dat het nodig zal zijn laat de Johan maar los op die bergen.
Een reactie posten