Van Petegem Classic

Na een weekje vakantie te hebben gehad in Wales, was ik klaar om nog eens er goed in te vliegen op de fiets.
145 officiele kilometers en 16 officiele beklimmingen leek een mooie uitdaging.
Vroeg uit de veren en om 7 u bij den Erik. Daar stonden al een paar lokals te wachten. Johan, Erik, Johan (die snelle) en daarna ook de Geert. De meestal gesynchroniseerde aankomst met de voorzitter was ook deze keer gelukt. Inschrijven en vertrekken maar.
Nogal snel ging ik aan de kop, na een groepje gevolgt te hebben en een eerste beklimming voelde ik al dat ik snel op de limiet ging. Ondertussen brak mijn snelheidsmeter af en lag die plat. Meestal werd er ingepikt in groepjes en begon ik al snel aan de rekker te hangen. Van kop rijden was geen sprake meer. Op de berendries begon ik al te kraken en dan nog 110 km te gaan. Officiele beklimmingen ok maar er waren zeker evenveel niet officiele beklimmingen in een glooiend landschap. De bevoorrading was dik in orde en van niets tekort. Nu begon er een reeks van 4 beklimmingen met als laatste voor de volgende bevoorrading Les Hauts een steile kasseiweg die mij letterlijk de das heeft omgedaan en ik stond te voet. De kilo’s rond mijn lijf begonnen te wegen en het goede gevoel was weg alsook alle blauwjassen die reeds boven waren. Even dacht ik aan opgeven maar de Geert heeft mij moed ingepraat om door te gaan. Vanaf dan hebben diezelfde blauwjassen mij goed bijgestaan. Enkele keren hebben de sneltrein Johan - Johan mijn wagon op de rails gezet en ik kon aanpikken. De kilometers gingen voorbij en het was aftellen ook voor andere was het een zware tocht. Doorbijten maar toch niet afgeven. De laatste 10 km was de sneltrein Johan - Johan weer niet te houden tegen 40 km/uur naar de finish langs een kanaal. Onze voorzitter voelde al snel de verzuring en gaf de pijp aan maarten en ik hing aan het staartje. Even later pikten er nog een paar in en wou die goede fietser even een praatje maken tegen 40 op een lint. Naar lucht happend kon ik nog enkele ja bevestigingen geven en begon ik eraf te waaien, dit tegen de zin van die fietser en duwde mij terug in het rijtje om even verder te praten. Na het kanaal vonden Erik, Geert en ik dat het genoeg geweest was en hebben we de laatste 2 km uitgefiets naar de eindmeet. Waar de Ename reeds koel stond. Mooi weer, prachtig landschap mooi gemiddelde. Dit beloofd voor de volgende afspraak op 9 mei. 30 beklimmingen in 135 km. Ik weet wat te doen …

Kim