E3 prijs Harelbeke

Na de profs was het aan ons, de Linkpowers gingen zich ook wagen aan hun eerste bergjes van het jaar.
Bij vertrek thuis was het aan het regenen net als de dag ervoor, maar éénmaal Gent voorbij kwamen de eerste opklaringen tevoorschijn en later op de dag hebben we verschillende malen de zon gezien.
Ondanks we de klok moesten vooruit draaien en allemaal een uur minder konden slapen, was toch iedereen netjes op tijd, dus we zouden stipt om half 9 vertrekken zoals gepland, echter Johan Marius, onze gastrijder, besliste daar anders over. Hij liet de hele Linkpower team 20 minuten wachten, om zogezegd een kleine boodschap te doen...(moest het een linkpower zijn, zou ik zeggen boete)
Dus iets voor 9 uur zijn we dan toch vertrokken, eerste 30 km licht wind mee, voorzitter en ondervoorzitter op kop, al snel werd er een heel peleton gevormd en na één uur hadden we exact 30 km in de benen.
Dan kwamen de eerste heuveltjes eraan, een kleine discussie of we al dan niet de kapelberg over waren maar dan doemde de paterberg op, kort maar lastig klimmetje en de meeste onder ons zijn er toch op geraakt, voor de liefhebbers, Johan Marius met een 34x23, niet slecht moet ik zeggen, ik denk enkel dat die van Team Colombia nog beter deden, maar die gingen dan ook heel hard.
Net voor de break kwam de Kwaremont, maar dat ging ondanks de kasseien voor iedereen redelijk vlot.
Johan en Erik kozen voor het buskotje om de bevoorrading te nuttigen en dat was geen slecht idee want net toen we wilden vertrekken zetten men boven de sluizen nog eens open.
Na dat regenbuitje vertrokken we op weg naar de Kluisberg waar de Johans en Erik nog eens het gas open draaiden, je kon duidelijk al zien wie er in vorm stak (Kim had die vorm ook al te pakken maar hij deed het kopwerk net voor de klim).
En toen, toen begon de miserie, net voor den Tiegem reed de voorzitter lek, met hulp van Erik en Etienne werd dit euvel snel opgelost, den Tiegem op de rest gaan vervoegen en onder commando van Johan Marius op weg naar de aankomst, maar de voorzitter moest nog eens lek rijden nu achteraan, dus weer van de fiets en daarbovenop waar was onze E10, lek gereden?, een Etienneke aan 't doen? niemand kon op de vraag antwoorden, dan maar bellen geen antwoord.
Dus nadat de voorzitter zijn band gemaakt was en we terug op pad willen roept onze ondervoorzitter 't is niet waar hé, ook lek, dus weer een band vervangen en nog steeds geen E10 te zien.
Na een kwartier konden we eindelijk terug vertrekken, zonder E10 die 5 min. later liet weten dat hij op den E3 zat of zoiets, dus toch een Etienneke.
Johan Marius nam de laatste kms voor zich en reed enkele van ons uit het wiel, toch om half twee bereikte iedereen het Forrestier stadion met uitz. van E10 die 10 minuten later binnenkomt met 10 extra trainingskilometers, dat Etienneke was blijkbaar niet echt een Etienneke.
Voila, na één blik cola wegens te druk aan de bar, 82 km en 5 hellingen aan gem. van 26 km/uur iedereen tevreden en moe naar huis.

De Voorzitter