Ardennen 4/2009

Daar het ernaar uitzag dat er op paasmaandag maar heel weinigen zouden fietsen nam Johan het initiatief om de fietsuitstap te vervroegen naar zaterdag, zodat we toch nog met zessen , Johan, Lieven, Guy , Geert en Marc aan de meet vertrokken . Lieven had versterking meegebracht met een gastrijder Johan die een verdienstelijk parcours aflegde. Daarenboven was de gekozen tour, een gekend vorig jaar door de voorzitter uitgestippeld traject , met heerlijke heuvels in een prachtige omgeving in de provincie Luik succesverzekerd; ik heb al met slechtere kaarten gespeeld pleegt Johan vaak te zeggen in een ietwat andere context. . Eerst warmrijden met een dertigtalkilometer vlakke baan en toen kwamen de hellingen aan de beurt, in respectievelijke volgorde; cöte de Wanne, Stockeu, haute lévée, rosier, vequer en tot slot la redoute. Johan 2 reed bij de cöte de Wanne vlot als tweede naar de top.Onze gastrijder heeft inderdaad de lichaamsbouw van een bergrijder, wou ook wel bewijzen dat hij zijn mannetje kon staan en overwon deze col inderdaad grandioos. Reeds vroeg in de trainingswedstrijd leek de einduitslag gekend.Door zijn jarenlange fietservaring wist Johan te vertellen dat de Stoque beslissend is voor de rest van de wedstrijd, wie hier in de problemen geraakt krijgt het waarschijnlijk voor de rest van de rit moeilijk. Naar Johans zeggen piekt hij het beste op korte hellingen , (maar sedert vorig jaar weten we dat ook hellingen van 12 km door Johan bij de korte hellingen worden gerekend,) deze korte maar stevige kuitenbijter was dan ook ideaal om zijn explosiviteit eens te testen. Ikzelf was geleerd door vorig jaar en deed het bij de aanvang wat rustiger aan zodat ik mijn krachten beter kon doseren over het volledige verloop . De côte de Stockeu is 2400 meter lang met een hoogteverschil van 227 meter, een gemiddelde helling van 10% en een maximale helling van 21%. Wij stopten vorig en dit jaar aan de gedenkplaat van Eddy voor de groepsfoto maar eigenlijk zijn we dan nog maar halfweg (lees ik bij Wikipedia) , de tweede helft is echter veel minder steil. Guy toonde zijn doorzettingsvermogen, ondanks zijn aanslepende verkoudheid en met hulp van de Dafalgan groeide hij in de wedstrijd. Johan 2, niet de jongste in jaren maar wel in rennerservaring moest ondervinden dat zonder ontbijt een succesrijke beklimming van de ardense bergen niet mogelijk is., bij het bekampen van de voorlaatste helling de Vequer ging bij hem het licht uit . Waaruit en rennersontbijt nu precies moet bestaan lopen de meningen ver uiteen maar het mag niet geschrapt worden . Er zijn er ook die, om dergelijke nare ervaringen te voorkomen , grote massa’s druivensuiker naar binnenwerken, misschien moet hij dit ook eens proberen. Bij de laatste helling, la redoute , was er wat minder enthousiasme, maar Johan , weer de Johan, kon Johan overhalen om toch nog deze laatste klim aan te vatten zodat hij de helling al eens kon verkennen. We vertrokken steeds samen bij de beklinming van de hellingen en wachtten dan telkens bij het bereiken van de top. In het totaal werd er een 90 tal kilometer gereden met een bescheiden gemiddelde van 20 km/uur. Een vraag aan Johan: Ik hoorde dat jou een aanbod als technisch direkteur werd aangeboden?“Sedert mijn opleiding als fietstherapeut heb ik de ploeg technisch al veel bijstand kunnen bieden. Nog geen vijf minuten onderweg en Johan 2 reed al plat . Onze voorzitter reed deze keer ook 2 maal lek. Binnen de kortste keren kon ik de beide renners en de ploeg terug aan het rijden brengen. Maar enkele bedenkingen wil ik hierbij toch nog kwijt. Indien men vier keer lek rijdt zonder aantoonbare glasscherf of nagel of... dan moet men toch ook nadenken over de kwaliteit van de buitenband en is vervanging misschien aangewezen. Een fietspomp is eigenlijk niet meer van deze tijd en gebruikte ik vroeger toen ik nog naar de school reed maar dat is toch ook weer vele jaren geleden, alleen bommekes zijn nog aanvaardbaar anno 2009 .Tot slot verzeker ik u dat ik Marc zijn band NOOIT zal herstellen.. Ik ben vindingrijk voor het wassen van mijn handen ( een resterende regenplas kan volstaan) maar indien ik zijn fiets onderhanden moet nemen dan dien ik meer tijd de besteden aan het reinigen van mijn handen dan aan het kuisen van mijn eigen fiets, dus Marc is gewaarschuwd...” Bij de aanvang van de rit reden we nog even op een nat wegdek maar verder werden we verwend door een heerlijke warme lentedag.Op een zonovergoten terras in Aywaille konden we nog genieten van de gekende leffe en spaghetti of croque bij een temperatuurtje van 24 graden. De organisatie van de tour was perfect en we hebben gezien dat ook zonder fiets GPS en zonder wegwijzers de linkpowerfietsploeg, of sommigen onder ons toch , dit parcours ook blind kunnen volgen. Ik had de indruk dat ook de stad goed werk heeft geleverd en dat het wegdek er dit jaar beter bij lag dan vorig jaar. Hopelijk hadden de afwezigen een net zo goede vakantiedag als wijzelf. Verslaggever van dienst. Marc