Geheime foto!

Ik heb deze foto toevalig kunnen smokellen uit de pc van Kim, blijkbaar zijn er ploegmaten die bepaalde vorm van training verzwijgen!
De Kim is zo te zien op een utrageheim locatie bezig!!!

The day after

Plan A

Zondag 7.00 uur 's morgens, ik lig nog rustig te slapen naast mijn lieftallig vrouwtje, tot telefoon gaat.
De Johan, het valt er met bakken uit in Boechout, hij bedoelt dan regen, ik kijk naar buiten, ik zie geen regen.
Johan vraagt : voorzitter wat gaan we doen? Ik nog met een slaapkop, allez ja als we de Frank moeten geloven gaat het nog heel de voormiddag regenen, dus ik ga akkoord met aflassen.
8.00 uur Verdomme, 't heeft nog niet geregend, integendeel het trekt open wat nu, mijn eerste gedacht : op de rollen.
9.00 uur berichtje van de Johan : PLAN B, twijfel maar geen zin om de auto nemen ik bel naar Lieven, Lieven zit met hetzelfde gevoel, daarom beslissen wij toch plan A uit te voeren, misschien wat inkorten, 90 km is toch voldoende met twee zo denken wij.
9.30 uur Lieven staat bij mij aan de deur, al opgewamd met de fiets en we vertekken.
Eerste 45 km pal wind op kop, stoempen, wisselen goed af zodat we eerste anderhalf uur toch een gem. van 27 km/uur hebben.
Volgende 20 km, zijwind, we rijden nu gemiddeld 30 km/uur
Dan komt het plezant stukske wind mee, eerste km krijgen we wat hulp en de teller gaat naar 36 à 37 km per uur.
Laatste 15 km van het kanaal weg, ik krijg het moeilijk, kramp van onder tot boven, toch te veel gegeven?
Ik doe af en toe nog eens kop maar Lieven neemt de meeste kilometers voor hem, amai die is in grote form.
Ik rond af op 106 km aan 29 gemiddeld, Lieven doet er nog wat extra km's bij van en naar huis en klokt af op 120 km.

Niet slecht gereden voor een zondagmorgend vind ik, alleen de Leffe en het daarbijhorend hapje staat nog steeds in de ijskast...

Johan, jou verhaal op de weblog net gelezen, amai jullie hebben wat meegemaakt en jij vooral, één raad kan ik je geven blijf bij je plan, in ieder geval de pompiers van Zoersel wensen je snel beterschap, hopelijk al tot zondag!

PS voor ne foto hebben we gene tijd gehad.

Groetjes,

Guy

Plan C

Geachte Link-Powers ,

Wa nen dag !
Vandaag was het de bedoeling om de befaamde ' Windclassic ' te gaan rijden ! Indien de bobo's van de UCI het eens zijn gaat waarschijnlijk deze tour toegevoegd worden aan de Lotto Cycling Tour.

Om zeker te zijn van nog wat extra kilometers voor binnen 14 dagen zouden we tegen 8 uur bij onze voorzitter zijn. Dat was plan 'A'.
Maar zoals meestal moet ge meer en meer met moeder natuur rekening houden. Jawel regen, en nog geen klein beetje. Zeik van boeremie was er niks tegen. Gauw effe met de wegkapitein en de voorzitter gebeld om te zien wat we gaan doen. Verdict was snel gevallen, aflassen die hap. Ok terug in ons bed dan maar en hopen op wat beters. Tot de Johan met plan ' B ' op de proppen kwam.

Verdoeme het is aan't opklarren we gaan snel effe 70 km rijden, ik ken wel een tourke. Geen probleem den Tamtam deed zijn werk en zo stonden we toch tegen 9.15u bij de Johan. Wij weg richting Duffel -Leest enz. Was aangenaam rijden tot we ongeveer 40 km hadden gereden en het noodlot toesloeg.

Eén rondpunt was er te veel aan.
Den Erik nam het als eerste ( tegen lage snelheid ) en die voelde zijn beide wieltjes wegglijden, op welke manier en hoe ik tot stilstand ben gekomen weet ik niet goed meer maar een grijs blokje onder mijn schoen is precies nen halve cm korter geworden.
De Johan zat met hetzelfde probleem maar hij is waanzinnig hard met zijn hoofd tegen den asfalt gegaan. Hier kwam ongelooflijk veel bloed aan te pas. De ernst van de wonde was snel duidelijk toen we dit probeerden proper te maken met verband van een toegesnelde automobiliste. Ondertussen was er nog een verpleegster aangekomen met pleisters en ontsmetting, er is nog naastenliefde in deze wereld. Fantastische madam die de Johan de eerste zorgen heeft toegediend. Met de verwondingen aan pols, schouder en kap boven zijn hoofd hebben we maar naar ons Suske gebeld om haar ventje te komen halen. Afspraak aan het bruggeske aan de bootjes ( welk dorp weet ik ni meer ) maar ons Ilse had mor een half woord nodig om te weten waar ze moest zijn. Johan en fiets in de C- Max en richting UZ voor nen check-up.

Dat was dan het verdomde plan ' C '. Resultaat 3 draadjes naast zijn oog , dikke schaafwonde op zijn jukbeen en schouder, en waarschijnlijk maandagmorgen overal stijf en wat blauwe plekken. Verdoeme wat hebben we chance gehad. Als hij geen helm op had was het komen halen met de MUG en was zeker en vast de reis van 't jaar niet doorgegaan.

Johan zoals den Doktoor !!?? daarstraks heeft gezegd : 'veel rusten en alles komt goed'. Veel beterschap !!

Erik

Plan B

Hallo bikers,



Deze keer zal ik mij eens aan het verslag wagen, daar heb ik zo mijn redenen voor...

Zoals gepland gingen we vandaag de wind classic rijden (100km) vertrekkende bij onze voorzitter.

Ze hadden regen voorspeld en inderdaad snorrie porrie had het bij het rechte eind. Om 7 u regende het oude wijven in de omgeving van Boechout.

Den Eirik belde mij dat dit van het goede teveel was en dat we met het oog op onze gezondheid het niet moesten gaan zoeken.

Even onze voorzitter gebeld en die ging ermee akkoord om de rit te annuleren. Spijtig maar helaas.

Om 8u30 stopte het met regenen en kwam de goesting terug. Den Eirik, Kim en Etienne waren direct bereid om plan B uit te voeren. Een ritje van 70km richting Tisselt en terug langs de Bosstraat. Vanaf Lier werd er serieus de pees opgelegd want de Kim wou zijne kater er uitrijden.

Alles ging goed tot we het rond punt in Tisselt opdraaiden. Door het nog natte wegdek gleed het voorwiel van Erik en mij weg.

Ik smakte met mijn gezicht op de grond. Erik had zich blijkbaar nog kunnen corrigeren. Met mij was het erger gesteld. Het bloed gutse uit een open wonde ter hoogte van mijn wenkbrauw. Iedereen was verbauwereerd. Gelukkig stopte er een auto met een mevrouw die haar verbanddoos aanrijkte. Al goed want daar sta je dan zonder iets of wat om het bloed te stelpen. Een andere mevrouw (bleek een verpleegster te zijn) had alles zien gebeuren en kwam ook aangesneld om de eerste zorgen te verschaffen. Mijn duim was er het ergste aan toe want die kon ik niet meer bewegen. Zij raade mij aan om naar de spoed te gaan. De film dat Alpe D’Huez al voorbij was voor dat het begonnen was flitste door mijn hoofd. Ik heb dan naar huis gebeld. We zijn dan nog naar klein Willebroek gereden waar Ilse me heeft opgepikt en me dan naar de spoed van het UZA heeft gebracht.

Daar werden kneuzingen en schaafwonden vastgesteld aan schouder, kuit en duim. Mijn wenkbrauw hebben ze met 3 draadjes genaaid en een rx moest duidelijkheid brengen of mijn duim (die serieus dik was) gebroken was. Gelukkig was het resultaat negatief en ging het om een zware verstuiking.

Dus nu lig ik hier in de lappenmand met wat hoofdpijn, een duim die ik niet kan bewegen en pijn aan mijn schouder.

De volgende dagen zullen moeten uitwijzen hoe het verder moet. Wat ik wel weet is dat ik zeker mee naar Frankrijk ga al is het zonder fiets.

Zover wil ik nog niet denken en gewoon positief blijven en hopen dat ik alles kan meerijden.

Ik wil Erik, Kim en Etiene (en mijn vrouwke) nog eens bedanken voor de goede zorgen.

Hoe hun rit verder verlopen is zullen zij wel vetellen.



Groetjes



Johan

verslag trainingsrit land van Herve

5 linke powerbikers verkenden vandaag het land van Herve. Een mix van niet te laat terug willen zijn en toch wat bergjes onder de wielen te hebben bracht ons bij ons vertrekpunt Barchon ( net de Maas over , naast de autostrade naar Aken ) , waar we de " route de vergers " konden volgen ( zoiets als het boomgaardpad in Vremde maar dan iets langer en iets meer heuvelend... ). De zon die ons smorgens iet of wa hielp ontwaken was al snel ribbedebie, wat zeker het begin van de tocht redelijk frisjes maakte ( max 8°C ) . Op de VRT had men droog weer voorspeld, dus jawel 20km zelfs in de motregen gereden. Dan maar wat harder trappen om warm te krijgen zeker ! Ondanks een korte nacht gaf de voorzitter blijk van een goeie vorm. Ondanks een lange nacht van de ondervoorzitter gaf deze blijk van een gigavorm. Soepele tred rijder Marc hield het op zijn soepele tred. Onze Geert reed een zeer gelijkmatig ritje en liet zelfs na 85km niet op zich wachten. Ondergetekende maakte een frisse indruk de eerste 50km , maar is daarna veel mannen met hamers tegengekomen.
Veel dorpjes doorkruist en veel collekes gedaan , geen gekende namen maar daarom niet minder kuitenbijtend. Ons keerpunt van de rit was de afdamming van de Gileppe. De soms ontbrekende pijltjes brachten ons terug, langs soms vergeten dorpjes zoals "Bilstain", naar ons vertrekpunt. Hier concludeerden we dat we een ideaal trainingsritje gereden hebben. 26,5 km/u gemiddeld steeds op en neer met 1350hoogtemeters , en dit 87km lang.

uw interim rapporteur,
Lieven

Tilff - 11 mei

Het Ardennen-offensief deel 2.

Deze keer hebben de Link-power boys deel uitgemaakt van het Ardennen-offensief
deel 2. Maar dan in de positieve zin en moderne tijd. Zonder geweren of schietijzers mor met hunne velo.

Afspraak was om 6.30u in de Zilverenhoek ten huize de wegkapitein. Het was verdoemme nog vroeger dan dat we naar de Van Peteghem classic gingen. Maar zoals de Johan zegt ALLES voor het fietsen. Iedereen op tijd aanwezig en wij richting Tiff. Hadden daar afgesproken met de pompiers van Zoersel, stonden die spuitgasten toch wel op dezelfde parking zeker. Dat bespaarde ons weeral een heel gedoe van zoeken.

Fietskes klaar maken, buidel en rugzakjes vullen met nog wat proviand, ondertussen kwam de gezellige nervositeit weer naar boven en dat gaat gepaard met ongelooflijk grappige uitspraken en meestal is er dan ook iemand de kop van jut !

Wij ons fietske op richting start, effe de pijltjes zoeken en weg waren wij voor 10 hellingen over 137 km.

We waren juist 2 min en wat sec. weg ( zie foto voor de juiste tijd ) of onze webmaster riep al dat hij ne leegloper had. Iedereen lachen natuurlijk, nu al tijd rekken !
Allé, dat fietske op zijn dak, snel die band eraf, bijna ierdeeen had zijn taak, echt een geoliede machiene.
Kwam daar ondertussen nog een echte hollands dame met een old-timer pomp ( leeftijd van de twee samen ging toch richting 150 j )
Wij dachten die band eens lekker hard op te blazen...maar er mankeerde een tussenstukje. Wijze raad voor in de toekomst : nen hollander die iets aanbiedt uit zichzelf daar is iets mee. Wij dan maar naar de moderne tijd met een ''bommetje''. En wat voor eentje !
Alles was nog ni ingepakt of er weerklonk een enorme knal. De oudere mensen in de buurt zochten terug de weg naar hunne schuilkelder . Die dachten dat nonkel Dolf er terug was. Niks van. Den band van den E 10 was gesprongen. Zijn fietske ging er een paar cm van omhoog en onze voorzitter die er het dichts bij stond verschoot zich een fleurus. Na een paar min. was alles vergeten en konden we eindelijk op tocht.

Na 18 km kregen we eindelijk onze eerste helling. Hier zijn we verdorie voor gekomen. Nogis goe schakelen en weg waren we voor 2,6 km klimmen tegen een gem. van 6,8 %. Dat was effe slikken. Direct hartslag omhoog, ademhaling wat zwaarder, al wat warm krijgen. Eens rondkijken om te zien of ik de enige ben die deze symptomen heeft. Geen zorgen maken, er waren er nog. Komaan trappen ! Yes boven ! Iedereen is de eerste helling goed boven gekomen ( het zou maar erg zijn )

De drie volgenden waren eigenlijk leuke beklimmingen. Allen zo'n 4,5km lang en 6% stijging. Nadien de legendarise Côte de Wanne. Eerste een korte klim gevolgd door een redelijke afdaling en dan terug vollen damp omhoog. Man wie vindt dat allemaal uit. Moet zeggen : ik vond het nen toffe.

Nadien tijd voor een verdiende rustpauze. Er waren er bij die door hun voorraad drank zaten. Dus het volgende dorpje moest de eerste de beste drankautomaat eraan geloven. Het ging van Redbull tot Aquarius. Ieder zijn ding. Zolang ge maar genoeg drinkt. Tussen deze rustpauze en de volgende mochten we maar 3 beklimmingen doen. Waarvan de Col du Rosier den E10 een famauze lap rond zijn oren heeft gegeven. Krijg mijn hart slag niet meer omhoog ,ik zit dood, mijn benen willen niet meer mee ! Lap slachtoffer nr 1. En hij voelde zich nog zo goed deze week. Eigen tempo rijden en alles komt goe.

Na de volgende heuvel keer hij zijn hartslag niet meer hoger dan 140 !! Dat zijn echt problemen dacht iedereen. Blijven staan is achteruit gaan dus hop met den E10.
Er was nog maar één echte beklimming die wat problemen kon geven : Côte de la Redoute. Als hij die maar boven komt dan geraakt hij zonder problemen thuis.
20% is gene kattepis. En inderdaad den E10 kwam boven en is op de fiets gebleven. Ondertussen is er nog een lange verbindingsrit geweest waar we effe aan ons gem. hebben gewerkt. Maar dat verdwijnt in het niets als ge 30 km hebt geklommen, enkel voor wat straffe verhalen achteraf.

Eigenlijk was iedereen blij dat het erop zat.

Goed gereden gasten ! 2300 hoogtemeters, zijn tot op 553m hoogte geweest ( niet gevoeld aan de stoppen in jullie oren ?) Hebben gem. 4% en max. 20% geklommen. Met een gem van bijna 25 !!
Alles nogis lekker doorgespoeld op een tof terras waar zééééér veel te zien was. En waar we perfect werden bediend door een navelgepiercte medemens van tegen de 50 !

Schollekes

Babe van de maand

Tielt 3 mei

Joe,

Vandaag een echte Semi - Klassieker gereden : De Hagelandse heuvels !!!

De naam alleen al is om bijna kippevel van te krijgen. Wat gaat dat daar allemaal zijn. Deze tour stond beschreven als ZWAAR heuvelachtig met 1164 hoogtemeters en wel 11 hellingen en dat over 133km. Dat moest een tour zijn waar de geschoren benen op af komen. Geen geschoren been gezien wel hier en daar een bierpens en wat onbeschofte wielerterroristen die gewoon achter een bocht vlak voor een beklimming in het midden van de weg stonden. Mensen wisten blijkbaar niet waar ze mee bezig waren, en nog zeggen tegen ons dat we met de fiets moesten leren rijden. De Janetten !!

Even tot de orde van de dag.

Iedereen fris en monter aan de start.Zelfs onze Lieven ! Goe bezig gast.
Wij op pad. Lekker weertje den dag kon nimmer stuk enkel onze velo. En inderdaad dat gebeurde ook vlak voor de meest bekende beklimming van de dag : de Chartreuse.

De Geert plat. En die jongen was de vrijdag nog speciaal 2 'nief banne' gaan halen, die de Jehan der heeft mogen opleggen, met een half bus dreft !!
Als de Geert ons meldde dat hij plat stond kreeg de Johan alle kleuren van de regenboog en mompelde een boechoutse vloek, ja ik heb het weer aan mijn kl.... Mor met een beetje team-spirit en hulp van ne lokal met een bus dreft is alles dik in orde gekomen.

Allé, wij terug weg richting die befaamde Chartreuse. Voor de Lieven had dezen heuvel geen geheim, hij was hier vorig jaar reeds komen trainen. Het was er nog aan te zien ook want hij reed soepel naar boven met de rest in zijn zog.

Zo reden wij van heuvel naar heuvel. Zo'n 133 km lang met een gem van 27. Weinig volk tegen gekomen.De bevoorrading was ok, we hebben juist niet moeten vechten voor de laatste Aquarius. Het was leuk maar de laatste kilometers begon het bij de meesten toch wat zeer te doen in de beentjes. Een heuvelachtig parcour dat liegt ni !
Dat belooft voor volgende week !

Erik